Παραμυθι Για Μεγαλα Παιδια

Δημιουργός: old man

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άνοιξε η πύλη.
Μέσα από τα μάτια σου που καθρεφτίζουν ένα τέρας,
κάθε φορά που τα κοιτώ.
Άνοιξε η πύλη κι εγώ βιάστηκα να μπω,
να περπατήσω σ’ ένα δάσος στοιχειωμένο,
σ’ ένα παλάτι μαγεμένο, έτρεξα να κρυφτώ.
Όχι δεν πρόκειται να με ‘βρει το θεριό.
Με κυνηγάει χρόνια, πεινασμένο
και την ανάσα του έμαθα να ανασαίνω
και από το χνώτο του έμαθα να μεθώ.
Άνοιξε η πύλη κι έτρεξα να σωθώ.
Τη σάρκα μου έσκισα σε ένα θλιμμένο βάτο
και σ’ ενός άδειου πηγαδιού τον πάτο
έκατσα να πλυθώ.
Στον κήπο με τα μαραμένα άνθη
έστησα χορό.
Και σ’ ενός σύννεφου την πλάτη
άρχισα να πετώ..
Κι όπου κοιτώ όλα νεκρά και ρημαγμένα,
κορμιά αγάλματα σπασμένα,
φλόγες ψυχρές και κόκκινο νερό.
Πως ξέφυγα θαρρώ!
Και συ νεράιδα με αγκάθια στολισμένη
μου ‘πες την πύλη αυτή όποιος διαβαίνει
το κουβαλάει μαζί του το θεριό.
Μέσα στα μάτια σου καθρεφτίστηκα• ένα τέρας,
Άνοιξε η πύλη, μ’ άφησε να βγω.
Και συ μπροστά μου αγάπη κουρασμένη,
μου πες “δε φταις”, “η βόλτα κερασμένη”.
“Στα παραμύθια πάντα κάποιος παίζει τον κακό.”

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2006