Mantis Part #03 Δημιουργός: DoSMaN, Δημήτρης Και τώρα η συνέχεια της δράσης... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Στο έδαφος υπήρχαν πολλές φιγούρες που πολεμούσαν μεταξύ τους και τα σώματα αυτά έπεφταν στο έδαφος το ένα μετά απ' το άλλο. Η μάχη όμως που μου έκανε εντύπωση, ήταν λίγα μέτρα πιο κάτω. Δύο μεγαλόσωμοι τύποι, μάχονταν με πολύ μεγάλη ένταση και πάθος. Σχεδόν έβλεπες την φλόγα στα μάτια τους.
Μιλάγανε σε μια γλώσσα τελείως άγνωστη σε μένα, αλλά καταλάβαινα τι έλεγε ο ένας στον άλλον. Η μάχη ξεκίνησε μεταξύ των δύο ισχυρότερων φυλών αυτού του γαλαξία. Οι άλλες φυλές που μπλέχτηκαν στον πόλεμο, το έκαναν είτε από συμφέρον, είτε από υποχρέωση, είτε από ανάγκη.
Αυτός που θα θεωρούσα ως κακό ήθελε η φυλή του να είναι η "αρχηγός φυλή" του γαλαξία και ήθελε να επεκτείνει την κυριαρχία του και στους γειτονικούς γαλαξίες. Αυτός που θα τολμούσε να μπει στο δρόμο του θα είχε ένα και μοναδικό τέλος. Το θάνατο.
Ο άλλος προσπαθούσε να του εξηγήσει ότι ο δυνατός γαλαξίας είναι ο ενωμένος γαλαξίας και ότι δεν χρειάζεται να κάνουν πόλεμο με άλλους γαλαξίες παρά μόνο αν αυτό κριθεί απαραίτητο. Εκείνη τι στιγμή παρατήρησα ότι την ώρα που συτοί οι δύο πολεμούσαν ένας άλλος από την φυλή του κακού ετοιμαζόταν να ρίξει με ένα μεγάλο λέιζερ στην πλάτη του καλού. Δεν μπορούσα να τον αφήσω να το κάνει αυτό.
ΠΡΟΣΕΞΕ!!! ΠΙΣΩ ΣΟΥ! του φώναξα, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Η ακτίνα είχε βρει τον στόχο της. Του έιχε κάνει μεγάλη ζημιά. Ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν.
Ένιωσα ένα τρομερό πόνο στην πλάτη μου. Ήμουν στο έδαφος. Χτυπημένος. Δεν μπορεί!! Ήμουν στο σώμα αυτού που χτυπήθηκε ύπουλα από πίσω. Δεν μπορούσα να κινηθώ. Απλά παρακολουθούσα. Η μάχη είχε ήδη τελειώσει. Οι κακοί είχαν κερδίσει. Ο αρχηγός τους με πλησίασε και μου είπε οτι θα γίνει το δικό του τελικά. Εγώ του απάντησα ότι καλύτερα να με αποτελειώσει και εκείνος μου είπε ότι δεν θέλει να το κάνει αυτό. Ήθελε να με δει να αργοπεθαίνω παρά να μου χαρίσει την λύτρωση. Εκείνη τη στιγμή του είπα ότι δεν θα τον αφήσω να ολοκληρώσει το σχέδιό του και θα έκανα τα πάντα για να τον εμποδίσω ακόμα και αν αυτό σήμαινε να καταστρέψω το σώμα μου.
Τότε γύρισα και με πολύ δυσκολία πάτησα κάτι κουμπιά, που βρισκόντουσαν στο αριστερό μου χέρι και τότε άνοιξε ο θώρακάς μου και άρχισε να γεμίζει με ένα μπλε υγρό. Στον κακό όπως φάνηκε δεν άρεσε καθόλου αυτό και διέταξε να με σταματήσουν αμέσως. Δεν έπρεπε να ολοκληρώσω την διαδικασία. Ενώ φαινόταν ότι οι στρατιώτες του κακού θα πετύχαιναν τον στόχο τους, έγινε το αναπάντεχο. Κάποιοι στρατιώτες δικοί μου με όσες δυνάμεις τους είχαν απομείνει, με κύκλωσαν και προσπαθούσαν να με βοηθήσουν να τελειώσω αυτό που ξεκίνησα.
Και τα κατάφερα. Αφου συγκεντρώθηκε αρκετό υγρό στην κάννη ήθελα μερικά δευτερόλεπτα για να πραγματοποιήσω την εκτόξευση. Οι άντρες μου άρχισαν να πέφτουν. Δεν είχα πολύ χρόνο. Έπρεπε να πυροδοτήσω τώρα. Έπρεπε να προειδοποιήσω άλλους κόσμους για την επικείμενη καταστροφή.
Σημάδεψα όσο πιο μακριά μπορούσα, γιατί δεν μπορούσα να ρισκάρω κάποιον κοντινό γαλαξία και πυροδότησα καθώς ο τελευταίος μου στρατιώτης έπεφτε νεκρός. Ο αρχηγός των κακών με πλησίασε πάνω απο το κεφάλι μου και μου είπε γεμάτος μίσος γι' αυτό που έκανα :
-Θα το μετανιώσεις αυτό που μόλις έκανες!!! και με πυροβόλησε στο κεφάλι.
Με πενταπλάσια ταχύτητα από πριν, ένιωθα να επιστρέφω πίσω. Πίσω στο δικό μας κόσμο. Γύριζα τόσο γρήγορα που ένιωθα ότι θα διαλυόμουν. Μπήκα στο ηλιακό μας σύστημα. Έβλεπα τον ήλιο στο βάθος και πέρναγα δίπλα από τους πλανήτες σαν να ήταν σταματημένα αυτοκίνητα. Μόλις μπήκα στην ατμόσφαιρα της γης, άρχισα να αλλάζω μορφή. Άρχισα να πήζω. Ένιωθα ότι η ατμόσφαιρα μου έκανε κακό. Έπρεπε να βρω γρήγορα κάποιο σώμα για να με κρατήσει ζωντανό. Το ένιωθα κάπου εκεί. Ήταν οικείο. Ένιωθα να με τραβάει και έτσι αφέθηκα. Πλησίασα με πολύ δύναμη και τον πέτυχα στο στήθος. Δεν είχα καθόλου χρόνο και έτσι άρχισα να μπαίνω στο σώμα του όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Το σώμα όπω φάνηκε δεν μπορούσε να αντέξει τέτοια πίεση και κατέρευσε.
Εκείνη τη στιγμή που τα έβλεπα όλα αυτα να γίνονται και ενώ άρχισα να αποκτώ τον έλεγχο των σκέψεων μου, σκέφτηκα ότι ίσως έβλεπα κάποιο εφιάλτη. Τότε ένιωσα ένα πόνο στην καρδιά και μετά τίποτα. Αυτό ήταν. Ήταν το τέλος. Πέθανα. Ίσως όμως και όχι. Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2006 | |