Περσεφόνη Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη Η Περσεφόνη κάποιους μήνες του χρόνου ζει με την Δήμητρα και κάποιους στον Άδη. Απεικονίζεται με ένα κόκορα, στην αγκαλιά της ή κάτω από το θρόνο. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Σκοτάδι...
[I][B]
Σιτάρι ο μύλος άλεσε, ο Ουρανός με κάλεσε
την Πούλια την ερώτησα τι ώρα ξημερώνει;
“Μάνα στον κήπο φύτρωσε μιαν άσπρη ανεμώνη
την πόρτα έλα και άνοιξε εγώ είμαι, η Περσεφόνη”.
Στα δυο σου στήθη έγειρα σα χάδι απελπισμένο
της κρύας νύχτας συντροφιά κεράκι αναμμένο.
Μέσ’ στην παλάμη μου σφικτά, ροδιάς κρατώ τους σπόρους
του λάθους την ανάμνηση στου ουρανού τους όρους.
Νάρκισσο είδα ν’ ανθεί κι έσκυψα μοναχή μου
κι άνοιξε η γη στα δυό για την απαγωγή μου.
Θυμάμαι μάνα μ’ έψαχνες σε μονοπάτια κρύα
στα χέρια δάδες κράταγες διαίσθηση κι αιτία.
Στην αγκαλιά μου ο κόκορας τι κι αν λαλεί αιώνια;
δεν ξημερώνει αλίμονο στου Άδη τα σαλόνια.
Του νάρκισσου τα πέταλα για μένανε δακρύζουν
στα δυο χλωμά μου μάγουλα στάζουν και με δροσίζουν.[/B][/I]
Μέσω του νάρκισσου παγιδεύτηκε η κόρη. Η Δήμητρα όταν την έχασε την έψαχνε με δυο δάδες που ονομάζονται διαίσθηση και αιτία. Η Περσεφόνη έφαγε ρόδια στον Άδη γι' αυτό και δεν μπορούσε πια να γυρίσει στη μητέρα της παρά μονάχα κάποιους μήνες το χρόνο. «Πες μου κόρη μου, έφαγες τίποτα όσο καιρό ήσουν κοντά στον Πλούτωνα;» Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2006 |