Εισ Μνημη Του Πατερα Μου

Δημιουργός: agrampeli

Σήμερα κλείνουν δυό χρόνια πού ο πατέρας μου μας άφησε και τό ένιωσα σωστό νά γράψω κάτι γιαυτόν έτσι σάν μνημόσυνο καί καλό μήνα σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

Ένα βραδάκι στό σταθμό
Πηγαίνω γιά το τρένο,
Και το μυαλό μου κάλπασε
Χωρίς κανένα φρένο.

Στήν γειτονιά μου την παλιά
Πού έχω μεγαλώσει,
Στά παιδικά μου όνειρα
Εκεί πού έχουν ριζώσει.

Μέ πήρε πάλι σήμερα
Εκεί ο λογισμός μου,
Γιά να τόν δώ έτσι νοερά
Τόν κύρη τόν δικό μου.

Τόν είδα καί καθότανε
Στού τραπεζιού τήν άκρη,
Και δίπλα του η μάνα μου
Και πίνανε κρασάκι.

Καί μείς τριγύρω τά παιδιά
Ήμασταν όλα έξι,
Κι άν αταξίες κάναμε
Δέν μάς τις είχε βρέξει.

Η μάνα πάντα φώναζε
Αλλά αυτός γελούσε,
Πάντα έδινε συμβουλές
Ποτέ δέν μας κτυπούσε.

Έφερνε παραδείγματα
Έλεγεν παραμύθια,
Αλλά σάν μεγαλώσαμε
Μάς βγήκαν όλ΄αλήθεια.

Μέ όλ΄αυτά μάς δίδασκε
Με τίς παραβολές του,
Αλλά καί μείς δέν βγέναμε
Από τις συμβουλές του.

Εγώ με τόν πατέρα μου
΄Ημασταν πάντα φίλοι,
Πικρό λόγο δέν άκουσα
Απ΄τα δικά του χείλη.

Περάσανε χρόνια πολλά
Πού είμουν μακριά του,
Αλλά κάτι με τράβαγε
Νά πάω πιά κοντά του.

Είχα ένα προέσθημα
Ήθελα να τόν δώ,
Καί να τού πώ από κοντά
Πόσο τόν αγαπώ.

Τό δυό χιλιάδες τέσερα
Ήτανε τόν φλεβάρη,
Στό αεροπλάνο μπένουμε
Στήν Κύπρο να μάς πάρει.

Να περιγράψω δέν μπορώ
Τι ένιωσα κοντά του,
Σάν τότες πού ήμουνα παιδί
Μπήκα στήν αγγαλιά του.

Περάσαμε όλοι μαζί
Με γέλια δύο μήνες,
Λίγο καιρό πού έφυγα
Στούς ουρανούς επήγε.

Δυό χρόνια τώρα πέρασαν
Από τον θάνατο του,
Καί γώ ακόμα δέ είδα
Τόν τάφο τόν δικό του.

Αυτό είναι τό τίμημα
Στήν ξενιτιά που ζούμε,
Χάνομε αδέλφια καί γονείς
Χωρίς να τούς ιδούμε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2006