Αμυγδαλιά

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Αυτή τη μικρή συλλογή την έχω γράψει με τη σκέψη μου στα ερωτευμένα παιδιά - νέους των δεκαοχτώ χρόνων που στη σύγχρονη εποχή ενώ θέλουν, δεν μπορούν εύκολα να ενώσουν τις ζωές τους για πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭


[I][B]Στον άνεμο τα λάθη σου και άμυαλες οι ελπίδες

αμυγδαλιά τα άνθη σου τα μάζεψαν οι μοίρες

ξάστερες είναι οι νυχτιές οι χρυσοκεντημένες

μείναν’ οι αμυγδαλιές γυμνές κι οι μοίρες στολισμένες.



Γυμνά τα δέντρα που θρηνούν τον ουρανό κοιτάνε

γυμνά τα πόδια και πονούν το χώμα να πατάνε

φύσηξ’ αεράκι απ' το νοτιά πέταλα μυρωμένα

δύο ξυπόλυτα παιδιά είναι ερωτευμένα.



Για να προλάβουν το πρωί να πιουν νερό στη βρύση

να τα δρόσισ’ η αυγή, να τ’ αγαπήσ’ η δύση

σα μάνα αγρύπνησ’ η νυχτιά να μη τα δει κλαμένα

στην αγκαλιά της ξενυχτούν κι είναι προστατευμένα.[/B][/I]


٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2006