Γραμμένα έχω τα ταμπού

Δημιουργός: MARGARITA

Και τις ταμπέλες που κολάνε...καλημέρα νυχτοπούλια μου (παλιό το ποίημα)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Μόλις μ έβλεπε «της πρώτης θέσης η κυρία»
έλεγε η Θοδώρα και ξεφυσούσε στον αέρα
για να μου δείξει πως ήθελε τσιγάρο να φουμάρει
κέρασμα μαζί και ένα βρακί μου χάρισμα
Για χρόνια εφέτης πριν πετάξει στη λύτρωση.
Δώδεκα χρόνια η Εύη εκεί μέσα δεν μιλούσε
μα όσα άκουγε κοινωνούσε. Το έβλεπα στο βλέμμα.
Η Μαρία ένα κουκλί κάποιος της είχε βιάσει την ψυχή.
Φουντούκι με βανίλια ο καφές μου έσπαγε πόνο
τ άρωμα του και εγώ έγραφα ψυχοάσα στα χαρτιά μου.
Ζητούσαν απαντήσεις στις ερωτήσεις τους.
Έκπληξη …….τι έγινε;
Άρνηση ……όχι δεν είναι δυνατόν!
Οργή……. αποκλείεται, όχι σε μένα, γιατί σε μένα;
Κατάθλιψη…… κι όμως έγινε και αυτό σημαίνει ότι…
Αποδοχή…… έγινε το δέχομαι και συνεχίζω.
Φθόγγο δεν λάλησα. Σφίγγα η κυρία της πρώτης θέσης.
Κερνούσα πικραμύγδαλο πιοτό στο ποτήρι της γνώσης
τους έτσι γιατί το ήθελα να πιουν να μουγκαθούν..
Δικαίωμα μου η αυτοδιάθεση. Η ζωή μου.
Τα κάγκελα εγώ θα έκοβα του νου, δικό μου το αίμα
και το δάκρυ, το σύνθημα και το ιερό μου παρασύνθημα.
Δεν ανήκετε εδώ είπε ο Κανέλλος «είστε καλά»
εμένα μου άρεσε η φωλιά, μέσα τρελά πουλιά που δεν το ξέραν.
Έξω τι; Δρόμος περήφανος μακρύς που βρήκε ξέρα.
Παράσημο τ άγγιγμα.. Λάφυρο στην αιωνιότητα η τρέλα
[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2006