Τι να κάνω, μάτια μου;

Δημιουργός: renouli

Καλησπέρα, πέρα ως πέρα. Να είστε όλοι πάντα καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με βασανίζει η μορφή του ανθρώπου που αλλοιώνεται,
βαρύς κι αγέλαστος στο σκονισμένο κάδρο του,
ο γερασμένος ένοικος του γκρεμισμένου σαλονιού.
Με βασανίζει στη σκια του κόσμου που δεν έζησα,
όταν κρατούσα αγκαλιές τα μυρωμένα φύλλα
κι όλο ζητούσα τους ανέμους στην κορυφή της θέλησης.

Μα τι να κάνω, μάτια μου, να σου αλλάξω εικόνα;
Κι εγώ σαν χθες ξεστράτισα,
σαν χθες κι ας μην το ήθελα, ξανοίχτηκα στο χάος
κι ακόμα πέφτω, μάτια μου, τι να σου κάνω;

Μ' αλλοτριώνει ο θάνατος του ματωμένου ονείρου,
τρελλό κι αταίριαστο στο χτυπημένο σώμα,
ο γελασμένος ήρωας της μάχης των αγνών.
Μ' αλλοτριώνει ύπουλα στο δρόμο με τα δάκρυα,
προτού ακόμη αντιληφθώ πως έκλαιγα για μένα
κι όλο ζητούσα απ' τον ορίζοντα, να μου γνωρίσει τη θύελλα.

Μα πώς να δώσω, μάτια μου, μια ευκαιρία σε σένα;
Κι εγώ σαν χθες ξεχάστηκα,
σαν χθες κι ας μην το ήθελα, γκρεμίστηκα στα λάθη
κι ακόμα φταίω, μάτια μου, τι να σου κάνω;

Με ξεγελάει η χαρά του δύστυχου παλιάτσου,
βαμμένος αλλοπρόσαλλα στο άδειο είδωλό μου,
η ύψιστη προσπάθεια του ανθρώπου που πονάει.
Με ξεγελάει οδυνηρά στο πρωινό μου ξύπνημα,
όταν νομίζω πως τελείωσε το αδυσώπητο κυνήγι
κι όλο ζητώ απ' το σώμα μου, να ημερώσει μέσα του.

Μα τι να κάνω, μάτια μου, για να γελάσεις λίγο;
Κι εγώ σαν χθες λυπήθηκα,
σαν χθες κι ας μην το ήθελα, πρόδωσα την καρδιά μου,
κι ακόμα να νιώσω, μάτια μου, τι να σου κάνω;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2006