Παράφορη απουσία

Δημιουργός: storm

πόσο μεγάλη είναι μια νύχτα;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο γνώριμο εθισμό μου βυθισμένη,
στην απουσία σου
Βηματισμοί ηχηρής απόγνωσης
με φέρνουν πιό κοντά
Ανυπόταχτοι δαίμονες στις κώχες των ματιών
κρυσταλλώνουν τον πόνο
Άδειο βλέμμα,φως μαντικό
"που να΄σαι;"
Οι αισθήσεις επιθυμούν
το σώμα θυμάται έξω από το χρόνο
Σε θέλω με την παραφορά της λιωμένης λάβας
που κυλά στην ραχοκοκαλιά
Χαρακωμένη επιθυμία να σ'αγγίξω
έλξη ζωής,παλλόμενη
Κάθε στάλα το αίμα
μια αίσθηση που καίει
Άγριο,βίαιο πάθος,
ανάγκη τραχιά για το σώμα σου
Φλόγα,έρωτας σκοτεινός ,απροσδιόριστος
έξω από κάθε λογική,μαγικός κωδικός
χαμένου παραδείσου
Κύμα ζεστό ,μαγνητικό,
κυλά στον κομμένο χρόνο,
υγρή ανάμνηση
Άγρυπνη η ψυχή,
έτοιμη να κομματιαστεί,
να γδαρθεί απ'το δώσιμο
Χάνομαι τραυματισμένη σκιά,
στις ρωγμές της θαμπής νοσταλγίας
Χάνομαι σ'άλλες νύχτες,
όταν η λάμψη του φεγγαριού
έλιωνε πάνω στα γυμνά σώματα,
γέμιζε τις λακκούβες τους
γήινους πόθους
Αγαλήνευτος λυγμός
η ανάγκη μου...
δεν σε φτάνει
Λυγίζω,
απόψε
μόνο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2006