Τα τσακισμένα δάχτυλά μου

Δημιουργός: renouli

Και πάλι καλημέρα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι πικρό το αίσθημα των τραγουδιών του δρόμου,
κάτι ξυπόλητα αλάνια χειροκροτούν φωνάζοντας,
μα είναι βαρύ το κρύο κι έτσι σκορπίζουν γρήγορα,
χειμώνιασε τώρα ξαφνικά, στην παράξενη γύρα μου.

Αναζητώ τα λόγια μου στα κουρασμένα δάχτυλά μου,
στον άδειο, κρύο δρόμο γελάω δυνατά,
σωπαίνουν ξυλιασμένα τα κουρασμένα δάχτυλά μου,
δεν θα σ' αγγίξω απόψε.

Είναι θολά τα βλέμματα των ποιητών της άρνησης,
κάτι παράφοροι έρωτες ποδοπατούν τα γράμματα,
μα ήρθε κρύος άνεμος κι έτσι μαζεύονται άτσαλα,
κοιτάζω άψυχα τις πεταμένες υποσχέσεις.

Αναζητώ τα λόγια μου στα πληγωμένα δάχτυλά μου,
απέναντι στον άνεμο κλαίω γοερά,
πονούν πολύ τα ακίνητα, τα πληγωμένα δάχτυλά μου,
δεν θα σ' αγγίξω απόψε.

Είναι λειψά τα όνειρα των φτωχικών σωμάτων,
κάτι γυμνές ελπίδες, να θέλουν τα παράδοξα,
μα άρχισε βάρβαρη βροχή κι έτσι κρύβονται άγαρμπα,
βλέπω με θλίψη γύρω μου άχαρα να ντύνονται οι αγάπες.

Αναζητώ τα λόγια μου στα τσακισμένα δάχτυλά μου,
στο δυνατό χιονόβροχο ουρλιάζει η ψυχή μου,
σπάζουν, ακόμη αμίλητα, τα τσακισμένα δάχτυλά μου,
καλύτερα να μη σ' αγγίξω απόψε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2006