Μούσα

Δημιουργός: qrusticks

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ποτέ στην άβυσσο η αγάπη δεν χωρούσε
ούτε στις λέξεις η δική σου ομορφιά
όπως και τότε που μ’ ολόχρυσα καρφιά
γλυκα με σταύρωνε κι αγκάθια μου φορούσε

τότε που διάλεξε στιγμή χρόνου απείρου
σ’ ένα παγκάκι σκαλιστό από οξιά
στο ίδιο ποτήρι που ‘χα στύψει μοναξιά
να μου βουτήξει λίγο άρωμα ονείρου

Είχε τα μάτια της κλειστά σ’ ένα συρτάρι
και στην ανάγκη είχε αφήσει το κλειδί
κάθε μου όνειρο μικρό που έχω δει
να το φορέσω στη ζωή της κι ας φαλτσάρει

μα εγώ είδα λύκους να της στήνουνε καρτέρι
μικρές ανάγκες να αναβλύζουν σαν πηγές
δεν ήμουν μάρτυρας να αγγίξω τις πληγές
θαρρώ πως χάϊδευα γραμμές στο ‘να της χέρι

Με την ελπίδα μ’ είχε μήνες ταξιδέψει
προτού χαθεί σε μια κόλαση καυτή
μ’ όλα τα λάθη σου μ’ αγάπησε κι αυτή
μα την ψυχή μου με σημάδια είχε μπερδέψει

Ποιητών αράδες στης αγάπης τη μετώπη
καθώς αθάνατες καλπάζαν με βοή
βρήκαν τη μούσα μου νεκρή σε μια πνοή
να σέρνει στίχους και τη λήθη στο κατόπι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2006