Η ευτυχία κατασκήνωσε πρόχειρα

Δημιουργός: meliviotis, Αντώνης Γιάγκος

Ποτέ μην περιμένεις η ευτυχία να κρατήσει μόνιμα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σιγή μοναξιάς, ηρεμία εγκατάλειψης!
Άφωνα όλα.
Τα φώτα σβηστά, η αυλαία πεσμένη!

Το παραμύθι έλαβε τέλος κι η νεράιδα,
Στου μύθου το άτι σκαρφαλωμένη,
Πιάνεται γερά από τη χαίτη της φαντασίας,
Ενώ με τα σπιρούνια του πόθου,
Κεντρίζει τα πλευρά του ονείρου!

Το όνειρο θ’ ανθίσει σ’ άλλη γειτονιά!
Κάποια άλλα παιδιά περιμένουν.

Στην άκρη της γαλαρίας το φως τρεμοσβήνει.
Στο άπειρο η λησμονιά καραδοκεί.
Πλάι μου η ανάμνηση μοσχοβολά ακόμα!

Κοιτάω γύρω μου και σωπαίνω.
Κοιτάω μέσα μου και γίνομαι φλύαρος.

Τα ίχνη σου αξεθώριαστα ακόμα
Στης καρδιάς και του νου τα μονοπάτια.

Σαν όνειρο πέρασες, σαν παράσταση τέλειωσες!

Κι ο παλιάτσος ο Χρόνος βιάστηκε, μ’ ένα κουρέλι,
Απ’ της ζωής το φόντο να σε σβήσει,
Γράφοντας τη λέξη : ΤΕΛΟΣ!,
με γράμματα μεγάλα,
λες και θα περνούσε απαρατήρητο!

Στην άκρη της αυλαίας το παραμύθι αργοπεθαίνει!

Και καθώς τα σύνεργά της η Χαρά η θεατρίνα μαζεύει,
Την ύπαρξή μου κουρέλι άψυχο βλέπω στη σάλα
Κατάλοιπο θλιβερό της Ευτυχίας
που κατασκήνωσε…πρόχειρα!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-11-2006