Ο θρήνος της μάνας

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

Ευχή, να μην αφιερεωθεί πουθενά ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο θρήνος της μάνας

Αχού…. ακούγεται η φωνή του σπαραγμού της μάνας.
Αχού…. κι ο πένθιμος ρυθμός του ήχου της καμπάνας.
Αχού… φρικτή η οιμωγή πάνω στου γιου το πτώμα.
Αχού… η κραυγή αντιλαλεί πιο λυπημένη ακόμα !

Κλαίει, θρηνεί, σπαράσσεται, στου γιου της το κουφάρι
Το κλεί σφιχτά στην αγκαλιά, ο χάρος μην το πάρει !
Χαϊδεύει τα χειλάκια του, φιλάει τα μαγουλά του
και με καυτά αναφιλητά ποτίζει τα μαλλιά του.

Ποιο μοιρολόγι να ειπωθεί στη μάνα, να ξεσκάσει
που πόνος πιότερα σκληρός δεν βρίσκεται στην πλάση ;!
Ποια παρηγόρια να βρεθεί, τον πόνο ν’ απαλύνει
στο νυφικό του σάβανο το σπλάχνο της σαν κλείνει ;

Με ποιο κουράγιο, του παιδιού τον τάφο θα σφραγίσει,
που κι η καμπάνα η πένθιμη κι αυτή έχει ραγίσει ;
Αχού… τραντάζονται οι λυγμοί πάνω στου γιου το πτώμα,
Αχού… η κραυγή αντιλαλεί πιο λυπημένη ακόμα !

Αχ ! πόσο η μάνα θα ‘θελε, πριν φύγει, την ευχή της
την στοργική και κύκνεια να δώσει στο παιδί της !
Αχ ! ένα «αντίο σου» να πει, ας της γινόταν χάρη,
στο τόσο όμορφο, γλυκό, μα άψυχο βλαστάρι,

..π’ άδικα, απρόσμενα, άκαιρα, αντί σε γής παλάτι
το τέκνο της να κείτεται σε νεκρικό κρεβάτι,
..που πριν να γευτεί την χαραυγή και του έρωτα το χάδι
γνώρισε τ΄ άμοιρο παιδί, πριν απ΄ αυτή, τον Άδη,

..πού πήρε ο χάρος στο ανθό, το νιό της παλικάρι,
….
και μύριες θά ‘θελε φορές, την ίδια νά ‘χε πάρει…
. . .
Αχού… «αχ δόλιο μου παιδί», σαν σκέπεται με χώμα,
κι είναι λυγμός που αντιλαλεί πιο τρανταχτός ακόμα !
-.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-11-2006