Ναυαγός της ύπαρξής σου έγινα

Δημιουργός: Τσακίρη Χαρά

Γραμμενο πανω σε λεξεις και φρασεις συγκεκριμενες που μου εδωσε ενας φιλος ναυτικος και μου ζητησε να του το κανω ποιημα. Γι' αυτο και ειναι περιεργο το μετρο του, δεν εβγαινε αλλιως! Καλη σου ωρα Κωστα οπου κι αν εισαι!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα μάτια σου για με, τ’ απέραντο γαλάζιο
Μια ονειρεμένη θάλασσα για κάθε ναυτικό
Παρθένα, άγρια, άγνωστη, για ‘σένα ξεκινώ
Στις όχθες του κορμιού σου, αιώνια να λιμνάζω

Νιώθω τον σεβασμό, μέσα μου που σου πρέπει
Στην πλώρη σαν ταξιδεύω και σου γλυκομιλώ
Μα καταιγίδα μου ‘φερες κι αν άξιος σου φανώ
Φάρο κάνε τα μάτια σου, μέσα μου να διέπει

Μα πως μπορώ την χάρη σου να πολεμήσω;
Ποιος είμαι ‘γω και πώς μπορώ πια ν’ απαγκιστρωθώ;
Το κύμα σου με σκέπασε και μ’ έκανε να δω
Με της ψυχής τα μάτια, όλα να τ’ αντικρίσω

Βούτηξα και στο σώμα σου βυθίστηκα βαθιά
Και στον γλυκό βυθό σου κρύφτηκα κι έμεινα
Ναυαγός της ύπαρξής σου – δες με! – έγινα
Και δεν θα το ζητήσω, να δω πάλι στεριά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-11-2006