Κουρασμένα όνειρα

Δημιουργός: georgia

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στη βουή της πόλης ξενυχτώ
Σ’ ένα μπαλκόνι, μάρτυρας μιας εποχής
Οι δρόμοι συνηθίσανε στον ίδιο αχό
Μα έχω μείνει στο κυνήγι μιας φωνής

Το θρόισμα των φύλλων δεν με αποσπάει
Σαν οι άνεμοι περνάνε, του βορρά
Σ’ ένα χωριό, σ’ ένα βουνό όπου να με πάει
Ο ήχος σου με τυλίγει τρυφερά

Ρ
Κουρασμένα όνειρα, ζωή χωρίς σκοπό
Όπου και να πάω πάντα ίδια
Μόνο η φωνή σου που όλο αναζητώ
Έχει γίνει μια γλυκόπικρη συνήθεια
Κουρασμένα όνειρα, στα σύννεφα πετούν
Και εκεί που είναι βρίσκουνε παρέα
Σαν φυλακτό τα έχω, να μη μ’ αποχωριστούν
Κι’ ας μείνουν πάντα μόνο μια ιδέα

Ακούω στα παράλια το κύμα που χτυπάει
Στα βράχοι και στην άμμο και θυμάμαι
Και ένα θαλασσοπούλι μοναχό του κελαηδάει
Θυμίζει την φωνή σου και λυπάμαι

Ρ
Κουρασμένα όνειρα, ζωή χωρίς σκοπό
Όπου και να πάω πάντα ίδια
Μόνο η φωνή σου που όλο αναζητώ
Έχει γίνει μια γλυκόπικρη συνήθεια
Κουρασμένα όνειρα, στα σύννεφα πετούν
Και εκεί που είναι βρίσκουνε παρέα
Σαν φυλακτό τα έχω, να μη μ’ αποχωριστούν
Κι’ ας μείνουν πάντα μόνο μια ιδέα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2006