Παρθένα η αγάπη μου τυφλή

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαχαίρωσα μια νύχτα στο λαιμό
Το αίμα της να πιω να ξεδιψάσω
Αμέτρητα μετρώ το στεναγμό
Μα θέλω ως το τέρμα του να φτάσω
Σταμάτησα να λέω δεν μπορώ
Και βρήκα το κουράγιο μου και πάλι
Στα όσα δεν αντέχουν στον καιρό
Σημάδεψα και πάτησα σκανδάλη…

Μου έμεινε μονάχα μια ζωή
Γι’ αυτό κι εγώ την ζω σαν τελευταία
Την μόνη μου ελπίδα ζωντανή
Την χάρισα προχτές στην προκυμαία
Σαν όνειρο που έκλεψε το φως
Και βρήκε μονοπάτι να γυρίσει
Εκεί που ξενυχτάει ο Θεός
Γεννιέται και πεθαίνει όλ’ η κτίση…

Παρθένα μου αγάπη μου τυφλή
Του νου μου μυστική συνωμοσία
Ανήθικη καρδιά μου νηστική
Δεν ξέρεις να μετράς την απουσία
Στα λίγα μου υπάρχοντα φωτιά
Θ’ ανάψω και θυσία θα τελέσω
Σπονδή για του κορμιού την παγωνιά
Μια νύχτα σαν κι αυτήν θα δραπετεύσω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2006