Να δω, περίμενα, καλοξυσμένα μολύβια

Δημιουργός: elixgeo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να δω, περίμενα, καλοξυσμένα μολύβια,
Νο2 Faber για απαλή γραφή,
ν΄ αφήνουν στο χαρτί 11.856.133 άτομα τετρασθενούς άνθρακα,
-κανείς δεν τα μέτρησε, γιαυτό τα υποθέτω-
ανάμεσα στις γραμμές φύλλου από τετράδιο,
όσα ακριβώς χρειάζονταν να χτίσουν λόγο
κι όσα ακριβώς το δάχτυλο αφήνει αόρατα άτομα τρυφερότητας,
πάνω στο λείο δέρμα απαλής σάρκας,
ανάμεσα στις γραμμές οδύνης, που για χρόνια χαράσσονταν,
όσα ακριβώς χρειάζονταν για ν΄απαλύνουν έστω μια.

το μολύβι να γράφει, το δάχτυλο να θωπεύει,
πορείες παράλληλες, έτσι νόμιζα.

Αντί γιαυτά, είδα ανθρώπους.

Να δω, περίμενα, καπνού δαχτυλίδια να αιωρούνται,
με μια οχτάγωνη-παράδοξα- οπή στη μέση και μια λεπίδα,
όση ακριβώς για να χωρέσει το οχτάγωνο μολύβι για να ξυστεί,
κάθε που δισεκατομμύρια άτομα άνθρακα είχαν πια σχηματίσει λέξεις,
κι οι λέξεις φράσεις κι οι φράσεις αγωνίες
κι οι αγωνίες έρωτα.

Αντί γιαυτά, είδα ανθρώπους.

Να δω, περίμενα βλέμματα απλανή, ταξιδεμένα,
μετέωρα ποτήρια με κρασί,
το μολύβι στο δεξί, στ΄αριστερό σφιγμένο το ποτήρι ,
μετέωρα στη μέση μιας σκέψης ή κάποιου αινιγματικού χαμόγελου,
μετέωρα σ΄ένα μονόλογο:
-να μπορούσα να βάλω το βιολί να παίξει για σένα,
το κρασί να σου βάψει παντοτινά τα χείλη άλικα,
κι έτσι να μπει η μορφή σου στο παλιό, απέναντι, το κάδρο,
να΄ρχομαι να σε βλέπω, να πίνω και να γράφω-,
μετέωρα, σαν κάποια άτομα άνθρακα ξέφυγαν και πώς να τα μαζέψεις.

Αντί γιαυτά, είδα ανθρώπους.

Άκουσα λόγια μα όχι λόγο,
είδα ματιές μα όχι βλέμματα,
είδα τυχαία αγγίγματα μα όχι θωπείες,
μύρισα μυρωδιές μα όχι αρώματα,
γεύτηκα φαγητά μα όχι εδέσματα,
ήπια κρασί μα όχι νέκταρ.

Για όλα αυτά, είδα ανθρώπους.
Μα ίσως, εγώ να μην τους ένιωσα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-11-2006