Κόκκινο

Δημιουργός: Avalon, william Smith

Κράτησα ένα λάφυρο, απο την χθεσινή νύχτα και είπα να το κάνω αφορμή για να κλέψω την επόμενη μέρα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μπήκες πάλι μέσα στις ανεμοδαρμένες μου σκέψεις
Να μου μιλήσεις με του άνεμου τα λόγια
Εκεί ψηλά στα απόκρυφα όρια του πραγματικού
Και στα Νότια του φανταστικού της ομοιόστασής σου…

Δαχτυλίδια καπνού σχηματίζω πάνω στα νοερά σου πατήματα
Για να ακολουθήσω τα ίχνη της επιστροφής σου
Αγγίζω την ανατροπή σου και χαραμίζομαι
Στις ενδοφλέβιες ανατινάξεις της αδρεναλίνης σου

Βυθίζομαι στις εικόνες της παραίσθησης σου
Και αναμοχλεύω δυσδιόρατες επιφυλάξεις
Για το τι είσαι πραγματικά μέσα στον χώρο μου

[I]Επιβολή , ή μια ανάγκη του χρόνου;
Καταστολή , ή ένας χάρτης του φόβου;
Που περπατώ κάθε νύχτα στα εκστατικά μου[/I]

[I]Χαρακιές οι λέξεις σου
Αυτοτραυματισμοί με την αιχμηρή λεπίδα της πένας μου[/I]

Γράμματα κρυμμένα στο συρτάρι της ψυχής μου
Μιας παλιάς Δευτέρας , που ήταν η αφετηρία για να σου τα στείλω

Κι όμως είναι ακόμα σφαλιστά
Σαν τα χείλι μου που δεν αγγίζουν άλλο σώμα
Εκτός από αυτό της αυτοκαταστροφής σου…

[I]- Απόλυτος είσαι πάλι William , δεν μου αρέσει η προσέγγισή σου
Μιλάς για κάτι απροσδιόριστο και δεν μπορώ να σε καταλάβω

- Κι εμένα δεν μου αρέσει η φάτσα σου , που την ανέχομαι κάθε μέρα στον καθρέφτη Avalon, αλλά τι να κάνω που έχεις κάνει κατάληψη μέσα στην καρδιά μου και σε αγαπάω…[/I]

[I]Κόκκινο είναι το θέμα φίλε μου
Κόκκινο σαν το πάθος για ζωή
Κόκκινο σαν το αίμα σου

Κόκκινο σαν τη φωτιά, λάφυρο πάνω στο στήθος σου

Κόκκινο σαν το δάκρυ, που ματώνει και σήμερα τα μάτια σου
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο , που έχει ξεσπάσει από το πρωί
Μέσα στα σωθικά σου…[/I]

[I]Κόκκινο, σαν το χρώμα που δεν λησμόνησες ποτέ
Κι ας μην μπορείς να το διακρίνεις πια καλά
Μετά την μυωπική σου αχρωματοψία….[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-11-2006