127. Χάθηκε η μάχη με την αγάπη, κέρδισα …………

Δημιουργός: ΤΟΞΟΤΗΣ, Γιάννης Βογιατζής

Την επόμενη που θα βρω θα πρέπει να έχει τουλάχιστον μύλο για πολυβόλο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το σκαρί ήταν γερό, είχαν επενδυθεί κι οι τελευταίες ελπίδες.
Επένδυση και στη συνοδεία …………......η αγάπη.
Αγάπη που μόνο στα παραμύθια συναντάς.
Και στα όνειρα, αλλά εξατμίζονται στις πρώτες ηλιαχτίδες.
Δεν ακολούθησαν καρδιά.

Μάλλον βρήκε φουρτούνες.
Μάλλον βρήκε θύελλες.
Μάλλον βρήκε αφιλόξενα λημέρια.

Γύρισε πίσω με αναπάντητα ερωτήματα και μια βροχή δακρύων.
Φαρμάκια μεσημεριάτικα.
Στο κύλισμα τους άγγιξαν χείλη κι η καρδιά έπαψε.
Έπαψε να χτυπά.
Δεν ρώτησα τι έπαθε.
Την άφησα να αποδημήσει στη χαρά της μοναξιάς της.
Αφιερωμένη ήταν αυτή η χαρά, τους τελευταίους μήνες.
Με μύλο μονόκαννου της έδινες το δικαίωμα να κάνει όνειρα, πολλά όνειρα.
Εσένα αγάπησε περισσότερο στη ζωή.
Το άξιζες;
Οι ανάσες σου κτύπησαν ανελέητα, ανοχύρωτη καρδιά.
Με ποιο δικαίωμα έκανες όνειρα με την «αγάπη» της, καρδιά μου;

Το χαμόγελο δυσδιάκριτο στα αχανή βάθη του πουθενά.
Οι εικόνες ξεθωριασμένες στου μυαλού περιπλανώνται τα μονοπάτια.
Το ποδοβολητό λυσσασμένων λύκων κεντά ερημικά τοπία.
Κατέφθασαν να κατασπαράξουν ότι ζει ακόμη.
Κι όλα κατρακυλούν σε ένα σκοτεινό στενό.
Τι να περισώσεις αυτή τη στιγμή; Καρδιά ή μυαλό;
Δεν υπάρχει χέρι βοηθείας.
Ήθελα χέρι καρδιάς.
Με προσπέρασε.
Αλύτρωτες οι στιγμές.
Η μαχαιριά απλώθηκε παντού.
Τη φοβάμαι.
Στέρεψε τα δάκρυά μου.
Αδύνατο να μπορώ να αναπολώ άλλη πίκρα.
Με αξιοπρέπεια θα κερδίσω την απομόνωση.

[B]Χάθηκε η μάχη με την αγάπη, κέρδισα τη ζεστασιά μιας άλλης.[/B]

Καλή τύχη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-11-2006