Για την γιορτή της Αριάδνης

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

αφιερωμένο για την γιορτή της

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για την γιορτή της Αριάδνης

Γιορτάζει η Αριάδνη μας η αγαπητή μας φίλη
που μέσα στις στιχοστροφές τρώμε μαζί σταφύλι
Κι έτσι σαν σ΄όλες τις γιορτές, το ξέρω πιά το χάπι
και τις ευχές εγκάρδια, τις δίνω με αγάπη…. !

Μου λέει πως με προσκαλεί να πάω και στο πάρτι
και αλίμονο αν δεν το ‘κανε. Σαν φίλη θα ‘ταν σκάρτη !
Και βέβαια στο πάρτι της θά ‘μαι κι εγώ παρών
και κουστουμιά καμαρωτή φοράω αναφανδόν !

Και λέω, που ήμουν έτοιμος, στα πάντα εν συνόλω :
--τί θα κρατώ για δώρο μου ; στα χέρια μου, τον κώλο;
Πρέπει δωράκι να σκεφτώ να πάρω στο κορίτσι
Εμ πως ! μονάχα στις στροφές να ‘μαστε πίτσι πίτσι ;

Και βάζω τότε καταγής την κούτρα να στροφάρει
μα το κεφάλι το πλατύ, δεν μου κανε τη χάρη !
(Δεν ξέρω αν παρόμοια σου έτυχε να μπλέξεις
και δώρο κάτι ανάλογο σε φίλους με διαλέξεις !)

Μέχρι τι δώρο να σκεφτώ θα είχε ξημερώσει
κι όλο το πάρτι κι η γιορτή θα είχε πια τελειώσει.
και μού 'ρθε τότε φαεινά, πριν το κεφάλι σκίσω
για τούτο το αδιέξοδο, φίλους μου να ρωτήσω.

Τον πρώτο που εσκέφτηκα ήταν ο κολλητός μου
που πάντα εμπιστευόμουνα σαν να τανε το φως μου
--Ω ! χρυσοχόε αδέλφι μου, τι δώρο να της πάρω
της φίλης Αριάδνης μου για να τηνε στανιάρω ;
Κι ο χρυσοχόος φίλος μου, με το αητήσιο μάτι
--να πάρεις, λέει, μενταγιόν να κάνεις και κομμάτι !
Έβηξα δεκατρείς φορές και άλλες τόσες κατάπια
κι ο σφόνδυλος μου γύριζε, μα μ' έσωσαν τα χάπια !

Γοργά απομακρύνθηκα, -έτρεξα στην ουσία-,
γιατί το δώρο θ’ άξιζε, μία περιουσία !
κι από το γρήγορο φευγιό έπεσα στον μανάβη
που και αυτός με τη σειρά τις λάμπες μου ανάβει :
--Φιλάρα, για τη γκόμενα πάρε ένα κουνουπίδι
και λέω με εκνευρισμό : -- θα πάρω έν’ …αντίδι !

Ο λουλουδάς της γειτονιάς, πιο σώφρονας απ’ όλους
-- μια ορχιδέα ζηλευτή, πάει σ’ όλους τους ρόλους
μα είναι λίγο ακριβή : να, μια πεντακοσάρα.
--Βρε αι σιχτίρ και σύ τρελέ, χέσε μας ρε νταλάρα…

Ρώτησα και τον γείτονα τον εκδοροσφαγέα
κι αυτός για μάσες μού ‘λεγε με ΄μέα και με σέα.

Είδα κι απόειδα ο άνθρωπος, παίρνω όλους τους δρόμους
ρωτώντας όλους φορτικά, λευκούς μα και εγχρώμους !
Για τί CD δεν άκουσα, τί χτένια, τί αναπτήρες
σαμπάνιες, σάλια, παρεό, τι τσάντες και ζωστήρες…
ως και ο εστιάτορας μου πρότεινε γιουβέτσι
και σαν είδε πως φρίκαρα, λέει : -Πώς κάνεις έτσι !....

Μα όχι άλλο, δεν βαστώ, θα πάω κι ότι γίνει,
χωρίς δωράκι να κρατώ ! Στο νού μου έχω ξεμείνει…
Κι όταν η Αριάδνη μου θα δεί τ’ άδεια μου χέρια
θα πώ κοιτώντας ουρανό : -- Σου χάρισα τ’ αστέρια !

Ε ! πάει πολύ, δεν γίνεται, κάτι πρέπει να πάω…
Στα χέρια μου κάτι απλό, μα κάτι να κρατάω !
Μ’ απ’ το πολύ το ψάξιμο, έφτασα ως την Τρούμπα
κι έτσι στο πάρτι βρέθηκα, κρατώντας μια ….γαρδούμπα !
-.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-11-2006