Το καλοκαίρι της μη ελλοχεύουσας λύτρωσης

Δημιουργός: elixgeo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το καλλωπίζουμε...
το καλλύνουμε...
το ξορκίζουμε...
του τραγουδάμε...

μα αυτό εκεί, άτεγκτο, ανεξευμένιστο, ακατεύναστο,
μας θωρεί ασυγκίνητο,
τ΄αλλοτινά μας καλοκαίρια να θυμίζει.

Μήπως τα καλοκαίρια στην Αρκτική να ζούσαμε,
σ΄ένα ιγκλού,
με αφυδατωμένα καρπούζια με στείρους σπόρους,
με λαδερά φαγητά, με ταγγισμένο λάδι ελιάς,
ξυπόλυτοι με παγωμένα πέλματα,
ενδεδυμένοι με φορεσιές αλλόκοτες,
πλην ενδεδειγμένες για την τελετή της λύτρωσης,
που μάταια αναμένουμε.

Τέτοια μας πρέπουν,
γιατί, οι ανόητοι, δεν προνοήσαμε το αυτονόητο,
το πλήρωμα του χρόνου.
Κι έτσι βαυκαλιζόμαστε,
ντύνοντας τα καλοκαίρια με αυτά που απογυμνώσαμε την ψυχή μας.

Γεύσεις, μνήμες, εικόνες, ήχους, μυρωδιές και χρώματα.

Ας ντύσουμε λοιπόν τα καλοκαίρια,
τα καλοκαίρια μπορεί να είναι ίσως η λύση,
των χειμώνων αναμενόντων δια τα περαιτέρω,
ους ας μην μνημονεύσουμε, δίκην ερώτων αδίκως τεθνεώντων.

Μιλήστε μου λοιπόν γιαυτά τα καλοκαίρια,
μιλήστε απαλά, ψιθυριστά, με λόγια ζεστά,

το ότι άρτι αφιχθείς εκ του ιατρείου,
μην το λάβετε υπόψιν.
Κώφωσις ολοσχερής, η διάγνωσις.
Ίσως γι΄ αυτό.

Τα καλοκαίρια των ερώτων σας, βορά στους επερχόμενους χειμώνες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-11-2006