η περικύκλωσις

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σας... αυτόματη γραφή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

την ώρα που σεισμοί ιδιοτέλειας βαραθρώνουν τα αισθήματα
κι έμμισθες καταιγίδες συμπαρασύρουνε τα ευαίσθητα
άνθρωποι που ξέρουν μονάχα από τιμαλφή
εγείρουν θεόρατα άνδηρα υλισμού
να στυλωθεί μην καταρρεύσει το «έχειν»

κι εγώ νιώθω πως λεπίδες οψιανού χαράζουν τις φλέβες μου
και πως σχηματίζονται ποτάμια κόκκινα με ασίγαστη ροή
για όλα τα πάθη τα θνητά, τα εφήμερα, τα ανθρώπινα
πονώντας για όλους μαζί και για καθέναν χώρια .

εξάγγελοι θλιβερών μαντάτων , που δεν συνέβησαν ακόμη,
διστάζουν να σταθούν μπροστά στον άνακτα χρόνο
που σφετερίζεται αιώνια την ύψιστη αρχή του αυτεξούσιου
και ν’ αναγγείλουν θαρρετά το «ηττήθημεν» .

Κι εγώ σαν άλλος γεωμέτρης γεωμετρώ τα αχανή κυκλικά μου όνειρα
μοχθώντας να τετραγωνίσω τις ομόκεντρες μου σκέψεις
Να μη θυμίζουν βύθιση σώματος που πνίγεται στη θάλασσα
Να στερηθεί του τόξου, της χορδής του κέντρου της , η περικύκλωσις

Την ώρα που Ανάκτορα ξεπεσμού ευτρεπίζουν τις προσόψεις τους
Στα εσωτερικά τα δώματα και στους γυναικωνίτες
Ασφυκτιά μες στα παρθενικά της πέπλα η εγκαρτέρηση
για τον υμέναιο που της τάξαν και που όλο αργεί όλο αναβάλλεται

κι εγώ πώς να βαδίσω εμπρός με τροχοπέδη το φόβο του άγνωστου
αφού της σκέψης μου οι Πυθίες είναι σε λήθαργο βαθύ
στα κόκκινα φαράγγια της οπισθοδρομούσας θύμησης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-11-2006