Γοργά

Δημιουργός: Yol

Πολύ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λύσαν τους κάβους τα μικράτα μου και να' μαι
δε μου ετοιμάζει πια η μάνα το κρεβάτι
και το πρωί δεν την ακούω σαν κοιμάμαι
"Σήκω, θ' αργήσεις! Φτάνει τώρα το ραχάτι..."

Χρόνια και χρόνια σάκα πια δεν κουβαλάω
Μην είναι ψέμα; Αφού ακόμα είμαι δεκάξι!
Με δυσπιστία τον καθρέφτη μου κοιτάω...
Εχθές δεν ήταν που με βγάλαν απ' την τάξη;

Και το σημάδι τούτο πάνω από το φρύδι;
Δυο μέρες πριν, ακόμα έτρεχε το αίμα!
Πότε παράτησα στη μέση το παιχνίδι
και ξύπνησα με τα μαλλιά μου χιονισμένα;

Νερό τα χρόνια, με κατέβρεξαν και τώρα
τους μαθητές που την κοπάνησαν μαλλώνω
εγώ, που το' σκαγα μονίμως πρώτη ώρα
γι' αυτό βαθιά μου τους γελώ και δε θυμώνω



Λύσαν τους κάβους τα μικράτα μου και πάνε
τρύπωσε όμως κι η καρδιά μου μες στο πλοίο
έτσι, όσο γρήγορα τα χρόνια κι αν κυλάνε
μπάλλα θα παίζω και θα κάνω σκασιαρχείο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-11-2006