Μην πατήσεις το δάκρυ μου

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Αντέγραψα το χθες...
Σκούπισα ένα σωρό χρόνων...
Ξεσκόνισα την γέννεση...
Σε παραγάδι έστησα την ψυχή...
Κρέμονταν οι στιγμές...
Σπαρταρούσαν τα όνειρα...
Ακροβατούσε το μέλλον

[B]Στην ακτή...
Τα βουνά έσμιξαν...
Ξεχείλισε η θάλασσα...
Ξέρασε καλοκαίρια και χειμώνες...
Το φεγγάρι αυτοκτόνησε σε έναν τεράστιο βυθό...
Ο ήλιος δεν άντεξε...
Καρφώθηκε σε έναν ύφαλο...
Τα αστέρια χάθηκαν από μια ύπουλη δίνη...
Ο φάρος σκόρπισε στα γόνατα μιας απρόσμενης παλίρροιας...
Ενας γλάρος πέταγε τρομαγμένος στο κενό...
Ακούω ακόμη της κραυγές του...
Κρυώνω από το άνοιγμα των φτερών του...
Πεθαίνω μαζί του από την πείνα...[/B]

Τα μυστικά χόρευαν...
Πάνω σε μια πίστα ζωής...
Εσταζαν τον ρυθμό τους...
Τα φώτα ξεκρεμούσαν τον χρόνο...
Οι στιγμές λικνίζοταν στα μάτια προκλητικά...
Οι μελωδίες ασελγούσαν στο σήμερα...
Παρατηρητής...
Σιωπούσες...
Χαμογελούσες...
Δάκρυζες...
Φοβόσουν...

[B]Εγλυψα στάλες από Ιδρώτα...
Τα χείλη διψούσαν...
Φίλησα μορφές...
Έτρεξαν στάλες κόκκινο...
Το χθες δεν άντεξε...
Ράγισε...
Φύτεψε τα κομμάτια μέσα μου...
Βαμένα...
Έκαιγαν...
Η σάρκα παραδόθηκε...
Η ψυχή δραπέτευε...[/B]

Μια βόλτα στον κόσμο σου...
χωρίς διαβατήριο...
Λαθραία...
Να καρφώσω μέσα μου...
Για τελευταία φορά ένα ταξίδι...
Δεν υπάρχει χώρος στάθμευσης...
Το χθες έκλεισε τα παραθυρόφυλλα...
Τράβηξε μαύρες κουρτίνες...
Το κουδούνι κενό...
Η είσοδος άδεια...
Ένα δάκρυ κύλισε...
Το χώμα σκληρό δεν το ρούφηξε...


[B]Μην πατήσεις το δάκρυ μου...
Σε παρακαλώ...
Είναι το τελευταίο για σένα...[/B]

Στέλιος Κ.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-11-2006