ζυγωνει η ωρα

Δημιουργός: marakos1948, Μάριος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ζυγωνει η ωρα που τ αστερια θα χαμηλώσουν ξανά ,που τα γκρίζα συνεφα θ ανοιξουνε για λίγο το παραθυρι για ν ανασανουν οι αγαπημενες ψυχές στον κόσμο μας..
ζυγώνει η ώρα και εγω μπροστά στο πουθενά περιμένω να κρυφτεί και το τελευταιο φως του ήλιου.
χερια απλωμενα εξω στην υγρασια,δεκτες ακτινων απο το αχανές συμπαν που απλωνεται απο ακρη σε ακρη στο στερέωμα το ψυχρό και ανεκφραστο.
Καπου εκει εισαι κρυμμένη στα σίγουρα πνευμα ονειρικό,ψυχή αγαπημενη και μου χαμογελάς..
στερεψαν πια τα δακρυα,τ αφησα σ εκεινο τον κορμό του κυπαρισιού,που τα ριζά του χάιδευαν τα μαλλιά σου΄.
Ωρες ατέλειωτες ακουμπούσα το αυτί μου στο ζωντανό ξύλο για ν ακουσω εστω και ενα ψιθυρό σου.
σου μίλαγα αλλα απαντηση δεν ειχα απο τα κερασενια χειλη που κάποτε γλυκοφιλουσα...μετα έφευγα οσο πιο αργά γινότανε...
οταν εβρεχε ,εβρεχαν και τα δικά μου μάτια στο κουγκι που τα βροχινα νερά γινοντουσαν ενα μ αυτα
Υποφερα με τη σκέψη οτι θα σε μουσκευε η βροχή...
Τωρα τα μαλλιά ασπρισμενα απο κεινη τη νυχτα, αρχιζουν ν αραιώνουν αλλα όχι και οι θυμησες.....αυτες ειναι ολοζωντανα νεανικές σαν τοτε θυμάσαι?
"Αυτα τα λέτε για να ρίξετε τις γυναίκες κύριε?" ,.."Εσένα θέλω να ρίξω ομορφια μου, μόνο εσένα"..
και θαρώ πως ητανε ενα υπέροχο "ριξιμο" και για τους δυό.που όμως δεν κράτησε για πάντα...
Αποψε δεν θα γιορτασουνε τα παιδιά μας,όπως και ολα αυτα τα χρόνια που δεν εισαι κοντά μας,απλα τους καλεσαμε μαζί με μια γλυκεια ψυχή που εδω και καποιους μηνες με συντροφευει και σε τιμά κι εκεινη μαζί μου,για να πιουμε ενα κρασί στη μνημη σου..
αιωνία σου η μνήμη ακριβή μου
ο Μαριός σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-11-2006