Παραδίνομαι

Δημιουργός: Ολυμπια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[[align=center]I]Πέρασε ο καιρός, τα φύλλα έπεσαν και μαύρισε ο ουρανός.
Τον ήλιο δεν τον πρόλαβα λίγο τον χάιδεψα πριν φύγει μα δεν μου είπες το χάδι του πως καίει και πονά. Της λύθης το ποτάμι πάγωσε πριν πιω μια γουλιά. Διψά η ανάμνηση και σαν ζητιάνος σε ζητά.Τυλίγεται ο χτύπος της καρδιάς στο κρύο πάπλωμα αυτής της εποχής.
Ξεκλείδωσα το πάθος και τώρα ελεύθερο στα σύννεφα πετά και βρέχει γιατι δεν είσαι πουθενά...και την αγάπη μου σε όλη την γή σκορπάνα να μην την έχω πια αφού κανείς δεν την ζητά.
Το οξυγόνο που ζητώ το έσβησαν τα λόγια. Πέρνω βαθιά αναπνοή για να φωνάξω και την σιωπή να σφάξω.Όλα είναι στάσημα μα πάλι εγω πιο πίσο απο αυτά. Άλαξαν χρώματα πολλά, άλλαξαν σώματα και μυρωδιές μα μια φωτιά καίει όπος παλιά....
Κανείς δεν το κατάλαβε και είναι δίθεν όλα όπως παλιά....εγώ όμως το ξέρω πως είναι να σε βλέπω σε ξένη αγκαλιά...
Με μπέρδεμενες σκέψεις μέσα στους στιχους χάνω τον σκοπό...
Εικόνες,αναμνήσεις, λέξεις και σκέψεις με ένα ξεχασμένο σ'αγαπώ....γι' αυτό δεν ψάχνω πια να βρώ θέλω μονάχα να παραδοθώ!
Προσπαθησα να πω μια καλημέρα, να βρώ εναν σκοπό, κατι να αισθανθώ.....προσπάθησα πραγματικά.....μα τώρα θέλω να παραδοθώ.
Αντίο ..τελειώνω εδώ χωρίς αγάπη προχωρώ και όσο μπορώ μακρία σου θα σταθώ γιατί τελειώνω εδώ...καρδιά μου παραδίνομαι εδώ.[/I][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-11-2006