Κ ΑΤΑΛΑΒΑ ΜΕΤΑ
Α ΠΟ ΚΑΙΡΟ
Τ Ι ΗΤΑΝ
Α ΥΤΟ ΠΟΥ Η
Λ ΕΞΗ
Α ΓΑΠΗ
Β ΡΗΚΕ ΣΕ ΣΕΝΑ
Α ΓΓΕΛΕ ΜΟΥ
Α ΛΛΑ ΗΤΑΝ ΑΡΓΑ, ΟΤΑΝ
Ρ ΩΤΗΣΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
Γ ΙΑΤΙ ΣΕ
Α ΦΗΣΕ.ΕΙΧΕΣ ΗΔΗ ΦΥΓΕΙ...
Π ΟΣΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ..ΣΤΑ
Ο ΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ
Σ ΑΝ ΑΝΕΜΟΣ ΕΡΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ
Ο ΤΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ
Σ ΤΟ ΧΑ ΠΕΙ
Ε ΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ.ΚΑΙ
Α ΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΠΟΥ
Γ ΕΜΙΖΕ ΚΑΠΟΤΕ ΔΥΟ
Α ΓΚΑΛΙΕΣ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ
Π ΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΙΣ
Ω ΡΕΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ...
Σ Ε ΕΙΔΑ
Υ ΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ
Γ ΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ Η ΜΟΙΡΑ ΝΑ ΜΕΚΔΙΚΗΘΕΙ
Ν ΟΜΙΖΩ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ
Ω ΡΑΙΟΣ ΣΑΝ ΚΛΕΦΤΗΣ, ΠΟΥ
Μ ΟΥ ΠΗΡΕ ΟΤΙ
Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΤΑΨΕ ΝΑ ΑΦΗΣΩ