Μονάκριβη Σκόνη

Δημιουργός: sorrowman

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περιτριγυρισμένη από τριαντάφυλλα και όμορφη,
είσαι ακόμα εδώ ή άφησες απλώς τη μυρωδιά σου
να με ξημερώνει;
Σκαλισμένο, από ανέμους έρωτα, μονάκριβο αγρίμι
τινάζεις από πάνω μου τη σκόνη του έρωτα για να με φιλήσεις…
Έγινα ο λύκος, έγινα το πρόβατο, έγινα ο βοσκός…
Για να δω πως μπορώ να εκτιμήσω καλύτερα το γρασίδι που πατώ…
Κι εσύ μου έδειξες τον ήλιο, το χώμα, το νερό…
Έκανα τ’ αστέρια φίλους, να σε δω κι ας πέσω πίσω απ’ τις πλαγιές…
Ξεριζωμένο φεγγάρι τ’ ουρανού… Στο ένα σου χέρι το κρατάς…
Στο άλλο τη ματιά μου…
Κοίταξε με και απολογήσου…
Που έκρυβες τόσο καιρό το φως που έψαχνα να βρω;
Μεγάλωσαν τα άστρα απόψε…
Περίσσεψε το φως…
Τυφλωμένος από τη σκόνη…
Ομολογώ…

Μα μην τινάξεις από το πρόσωπό μου τη σκόνη του έρωτα απόψε…
Θα διακρίνεις καλύτερα το δάκρυ μου έτσι…
Δεν είναι από λύπη…
Είναι από τη σκόνη… και από το φως…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-12-2006