Ανθρώπων (προσ)ευχή

Δημιουργός: Ζήνωνας

Ο κόσμος όλος γυρίζει μαζί με μας κι όχι γύρω από εμάς.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγάπης σημάδια βρήκα στο μαξιλάρι μου,
κόκκινα ροδοπέταλα έκρυψα στο συρτάρι μου.
Φτερά αγγέλου έβαλα στην πλάτη μου
κι ευθύς απογειώθηκα να πάω στο φεγγάρι μου.

Στο δρόμο μου συνάντησα αστέρια μαραμένα,
που πήγαιναν γι' αγάπη, μα φύγαν προδωμένα.
Τους είπα να μην κλαίνε, ούτε να υποφέρουν,
γιατ' η αγάπη τους υπάρχει και να την περιμένουν.

Στην πύλη σου σαν έφτασα και μπήκα στην αυλή σου,
σε βρήκα που περίμενες να δώσεις το φιλί σου.
Η αγκαλιά μας έγινε με μιας, κήπος ανθισμένος,
πουλιά τριγύρω κελαηδούσαν, σα να' ταν ο παράδεισος.

Τ' αστέρια τότε χάρηκαν, χόρευαν και τραγουδούσαν,
τον πόνο τους τον ξέχασαν, στον ουρανό πετούσαν.
Ο Θεούλης τότε άκουσε τις όμορφες προσευχές τους
κι άλλους αγγέλους έστειλε να μπούνε στις καρδιές τους.

Αστέρια, φεγγάρια κι αγγέλους γέμισε η ζωή μας,
να μας θυμίζουν πως πρέπει να κάνουμε κι εμείς την προσευχή μας.
Λόγια λιτά, αληθινά, βγαλμένα απ' τη ψυχή μας,
για όλους τους ανθρώπους της γης που συνυπάρχουνε μαζί μας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2006