Η κυρά του κάστρου ( Ε )

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Η κυρά του κάστρου ( Ε )</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Η κυρά του κάστρου ( Ε )</b><p>Δημιουργός: marakos1948, <i>Μάριος</i><p><i> πολλές οι μοναχικές κυρίες που γιατρευουν τις πληγές μονες τους,με τον φόβο για καθε τι το καινουργιο στη ζωή τους</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Την συνάντησε  μια βραδιά έξω απ το κάστρο της, για να δει μόνο και μόνο τα όμορφα μάτια της που του διαφέντευαν το νου . Δεν είχε αυτιά για ν ακούσει τα λόγια πουβγαιναν από τα κερασένια χείλη .<br />
Ήταν η κυρά του kάστρου που με τσαλαπατημένη την ψυχή, άκουγε και ζύγιζε το κάθε τι με περισσή σοφία. Ήταν πανέμορφη κάτω απ τα αστέρια, αλλά και φάνταζε σαν σφίγγα πουβαζε συνέχεια αναπάντητα αινίγματα.<br />
Όμως δεν τον έσπρωξε στο βάραθρο, όπως έκανε σ άλλους που απέτυχαν,<br />
Ισως μέσα από τα μάτια του να διέκρινε την καλοσύνη της ψυχής και την αγάπη για τους ανθρώπους. Όμως κάτι την φόβιζε επάνω του ,ήτανε σ τα αλήθεια αυτός που έδειχνε? Δεν ήθελε όμως να τον δοκιμάσει αλλά και ούτε να δοκιμαστεί μαζί του. Δεν ήθελε να του αφήσει την παραμικρή ελπίδα, δεν ήθελε αυτός ο άγνωστος τροβαδούρος του έρωτα, να γίνει μια καινούργια αρχή στην ζωή της. Της αρκούσε να τον βλέπει εκεί έξω κάτω απ τα αστέρια,ένοιωθε ασφάλεια έτσι. Έκλεισε ξοπίσω της την πόρτα του κάστρου και τον άφησε μονάχο του.Του άφησε όμως ένα μήνυμα στη χαραμάδα της πόρτας της «.ποτέ δεν θα αποτολμούσα να δώσω ελπίδες σ ένα μεγάλο παιδί».<br />
Τότε εκείνος κατάλαβε πως θάπρεπε να μεγαλώσει, να αντρωθεί.<br />
Ένοιωθε σαν καθυστερημένος και ήξερε την αιτία. Ήταν το συναίσθημα  που παράσερνε τον νού. <br />
Μάζεψε βιαστικά τους στίχους των τραγουδιών του και τους ετοίμασε για προσάναμμα στην φωτιά που θα τον ζέσταινε,η νύχτα θα ήτανε πολύ κρύα εκείνη τη βραδιά .<br />
Τουλάχιστον θα με ζεστάνουν, μονολόγησε, αλλά και θα πάψω να τραγουδάω και να γράφω για την αγάπη .Μια φλόγα θέριεψε και έφθασε στα ουράνια, φωτίζοντας τα τείχη του κάστρου .Ηταν τα τραγούδια του τροβαδούρου αλλά και η παιδική του ψυχή, που αναζητούσαν πια ακροατές στα ουράνια.<br />
Εκείνη κλειδαμπαρωμένη στο κάστρο της, συνέχισε την γιατρειά της ψυχής της.Το επόμενο πρωινό είχαν μείνει ένας σωρός αποκαίδια πλάι στους γρανιτένιους τοίχους. Στο βάθος του ορίζοντα μια σκιά αργόσβηνε αχνά στις πρώτες ακτίνες του Ήλιου. Του φώναξε με όλη τη δύναμη της ψυχής της, αλλά δεν μπορούσε να την ακούσει.<br />
MZ<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-12-2006</td><td valign=top></td></table><br />