Ευτυχώς το μαύρο είναι αόρατο

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]Εψαξα να βρω το στίγμα σου...
Έστω ένα κόμμα ή μια “τελεία”...
Μια γραμμή από την πένα σου...
Ενα γράμμα φωνήεν ή ένα σύμφωνο...
Ολα “κενά” ...[/B]

Θυμάμαι κάποτε...
Μια μνήμη καρμπόν...
Ελαβα ένα γράμμα...
Ο φάκελος μαύρος...
Το γραμματόσημο κόκκινο...
Στάλες τον χρωμάτιζαν πένθιμα…
O ταχυδρόμος τρόμαξε...
Τον πέταξε κάτω...

[B]Περιεχόμενο...

- «Το στίγμα μου καρφώνει κάθετα την ψυχή...
Δεν το έννοιωσες...
Λυπάμαι που δεν κατάλαβες...
Ότι δεν είμαι “τέλεια”...
Η “γραμμή” μου χαράζει την καρδιά...
Κομματιάζει τους χτύπους...
Στεναχωρήθηκα που δεν το αντιλήφθηκες...
Η “πένα” μου γράφει...
Το μυστικό είναι ότι διαγράφονται...
Τα πάντα όταν τα διαβάσεις...
Εψαχνες γράμματα...
Δεν κατάλαβες ότι είμαι “αγράμματη” …
Σου απέμεινε μια κόλα “άδεια” ...
Καλά πως με πίστεψες...?»[/B]

Μου έγραφε...
Εχω φυλάξει το γράμμα...
Αλλά κανείς δεν μπορεί να το διαβάσει...
Μονάχα εγώ...
Οι έννοιες χάθηκαν...
Μαζί με τον αποστολέα...
Ολα αυτά έμειναν στην σκέψη μου...

Ευτυχώς το μαύρο είναι αόρατο...
Δεν με σκιάζει...
Ευτυχώς έφυγες...
Δεν με νοιάζει...

[B]Ευτυχώς με καλεί μια νεράιδα...
Τι ευτυχία...
Δεν σου μοιάζει...[/B]

Στέλιος Κ.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2006