Ο χρωστήρας της τρέλας

Δημιουργός: MARGARITA

Καλημέρα νυχτοφίλοι μου...όλα καλά....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει…..

Μα είχα μάθει από τις προηγούμενες ζωές
πως οι λύκοι έχουν ευπρέπεια,
δεν τρώνε κοριτσάκια και γριές.
Όσες κοκκινοσκουφίτσες είχαν φάει, χαλάλι τους.
Καλού κακού, κακού καλού άφησα ένα κομμάτι.
Τι αξία έχει ένα μισό φτερό να λείπει από νειάτο.

Ανθρώπινο αίμα μου μυρίζει…..

Μα έμαθα από τις προηγούμενες ζωές
πως οι νυχτερίδες κρέμονταν ανάποδα
και τις νυχτιές ρουφούσαν αίμα.
Και δεν το χόρταιναν ποτέ.
Καλού κακού, κακού καλού άφησα λίγο
στη θυρίδα αιμοληψίας τους.
Τι αξία έχει τριακόσια γραμμάρια κόκκινη μπογιά.

Ανθρώπινος νους μου μυρίζει…..

Μα ήξερα από τις προηγούμενες ζωές
πως όταν τα φεγγάρια στεφανώνανε τα αστέρια
δεν ξύπναγαν τα αρχέγονα αιμοδιψή ένστικτα των σκιών.
Καλού κακού, κακού καλού παρέλυσα τον νου μην νοιώσω.
Τι αξία έχει μισός αιώνας έρωτας με μισοφαγωμένο μυαλό.

Ανθρώπινη ψυχή μου μυρίζει…..

Ήξερα πως της ψυχής μου ο φλοιός είναι από μαρτύριο,
από τις προηγούμενες ζωές και αρνείται να παίζει τον ίδιο ρόλο,
στο ίδιο σενάριο στην τωρινή ζωή και στις επόμενες.

Έμαθα…..

Πως ο έρωτας έχει την γεύση πικραμύγδαλου,
ο πόθος την φωτιά απ το αψέντι,
η αγάπη την δροσιά του ανθόνερου
κι ο εφιάλτης είναι ο χρωστήρας της τρέλας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2006