ενύπνια ισχύς

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα... παραλήρημα σκέψεων ατάκτων...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένας πόντος ανοίγεται πίσω απ’ τα μάτια μου, κάθε που κλείνουνε τα βλέφαρα
Ποικίλα τοπία διασκελίζει το βλέμμα μου κάθε που ρίχνεται στα ενύπνια πέλαγα
Αρμυρές αειθαλείς ιτιές ριζώνουν μες τα’ ασπράδια των ματιών μου ανακαλύπτοντας
Ότι γεννήθηκα στην αυτοκρατορία των εφήμερων κίτρων
κι ότι γι’ αυτό ατμίζεται η ψυχή μου κάθε που ο ήλιος προσκυνά τη φλούδα μου.

Ξέρεις, θα ρθει μια μέρα που τα δάχτυλα του θεού θα ψαύσουν πάλι το νωπό πηλό
Επανακαθορίζοντας την κυριαρχία του αισθήματος στην ύλη
Και σαν εκείνη υποταχτεί και παραδώσει σκήπτρα και διαδήματα και θρόνους
Θα μπορείς να ελπίσεις , χωρίς ενοχές, ακόμη και στο παρόν ή και στο μέλλον
Θα μπορείς να ανακαλύπτεις ακόμη και ειλικρίνειες να θάλλουν ευθαρσώς
μέσα στους κάμπους των ιλαρών μα τόσο επίπλαστων προσώπων.

Αιωνόβια πλατάνια φυτρώνουνε στα άγονα εδάφη του μυαλού μου
Και εγώ με την ενύπνια ισχύ, αποπλανώ την στιβαρότητά τους
Μπαίνω μες τους κορμούς τους και διακρίνω τους πιο τέλειους ομόκεντρους κύκλους
που φτιάχτηκαν ποτέ δίχως διαβήτη, που με οδηγούν, στροφή με τη στροφή
ακτίνα την ακτίνα, στο κέντρο της ελπίδας των ανθρώπων.

Ξέρεις θα ρθει μια μέρα που ο θάνατος δεν θα δυναστεύει το μέλλον μας
Η εξουσία του μυαλού θα’ ναι πιο κραταιή απ’ τη δική του
Και τότε θα μπορούμε να φανταστούμε κάτω απ’ τα παραθύρια μας
Να θάλλουν κυδωνιές, , γεμάτες άγουρο καρπό, Όλο στιφάδα κι όλο χνούδι,
Και τότε θα αισθανθούμε, πως νικήσαμε τον καβαλάρη φόβο
π’ όλο καλπάζει μέσα μας, θορυβωδώς κι αφήνοντας με τις ατσάλινες οπλές του
αποτυπώματα βαθιά στο λασπερό μας σώμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-12-2006