Τα στίγματα Δημιουργός: Maximus, Nikos Τα στίγματα ειναι βαρια κληρονομια για οποιον τα φορεί Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [align=center]Κάτι στίγματα στα μπράτσα έχω κεντήσει
κι άλλο ένα στο στήθος μου επάνω...
Οι φίλοι κι οι γνωστοί μου έλεγαν πως λάθος έχω
πράξει μιας και τα στίγματα αυτά δεν θα φύγουνε ποτέ.
Και πως όλοι θα με δείχνουν σαν ενα κοινό εγκληματία..
Μα πού να ξέρατε γιατί τα έχω κάνει...
Το σταυρό που εχω στο ένα μπράτσο
ειναι να μου θυμίζει πως κι εγώ σαν το Χριστό,
πολύ μικρό σε σχέση με αυτόν που σήκωσε Αυτός,
σταυρό κι εγώ σηκώνω και κουβαλώ μονάχα τις δικές μου αμαρτίες...
Είναι πολλές δεν τις φοβάμαι και γι αυτές δεν μετανιώνω...
Να σου πω δυο τρείς μπας και με νιώσεις εσύ ο Αγνωστος Χ...
Αίμα στα χέρια μου μια φορά έχει ποτιστεί όταν για την τιμή μου
πλακώθηκα μ ενα νταή του δρόμου..Τη μύτη του τη ράγισα
και ναι ένιωσα καλά...Με θεωρείς κακό..Γνωρίζω...Μα πολεμιστής γεννήθηκα
κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ όσο κι αν οι άσπρες τρίχες που χω στα μαλλιά μου
από τωρα(κι ας είμαι μόλις 22 χρονών) καλύψουν το κεφάλι μου...
Στο άλλο μπράτσο έναν άγγελο έχω μ ένα ροζάριο στα χέρια και μια κορώνα φορά
πάνω απο τη κουκούλα που έχει για να μη φαίνεται το πρόσωπό του...
Κι απο κάτω εχει ζωγραφισμένα τρία γράμματα που για μένα ειναι όλη μου η
ζωή...Κ.Λ.Ζ...¨Το παράδεχομαι...Βασιλιάς θα γίνω κι ας είμαι έκπτωτος στα μάτια των ανθρώπων...
Προσεύχομαι για τοθσ δικούς μου κι αν κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα που βαδίζω
μια σφαίρα στο στήθος μου χωθεί ,από ψηλά θα τους προσέχω...Κι αν πεις πως ο Παράδεισος
για μένα νε δεν κάνει θα πώ πως κάποτε κι εσύ θα κριθείς..
Κι ΄΄ισως οι αμρτίες οι δικές σου πιο φοβερές θα είναι στα μάτια του Θεού...
Και τέλος ένα μονόκερο μαζί με μια πανσέληνο έχω επάνω
στο μέρος που η καρδιά μου πάλλεται λέγοντάς μου πως είμαι ακόμα ζωντανός...
Οπως κι εκείνο το άτι ,ερωτικο όπως είναι μα και απόμερο και μοναχικό,έτσι κι η ζωή μου
μέσα στον έρωτα και τη μοναξιά βαδίζει...Και το φεγγάρι συμβολίζει τη μέρα που η μάνα
μου από τα σπλάχνα της μου έδειξε το κόσμο...
Αυγουστιάτικο φεγγάρι είχε όταν έκλαψα για πρώτη μου φορά,
σημάδι πως ήμουν ζωντανός...(Περίεργο.Με δάκρυα ερχόμαστε και με δάκρυα φέυγουμε που αφήνουμε τη τόσο μικρή ζωή μας)
Αυτά λοιπον τα σημάδια ποτε δεν θα προδώσω..
Κι αν με πείς τρελό θα το δεχτώ...
Ποιός απολαμβάνει τη ζωή χωρίς να ναι τρελός...
Με νιώθεις τώρα...?
Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-12-2006 |