Ο θρύλος του φονιά

Δημιουργός: nicolas

Παραμυθάκι παιδιά...μη φοβηθείτε...καληνύχτα σας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια ιστορία θα σου πω θρύλου τρελού ξερνάδι
κοίτα λοιπόν μη φοβηθείς αν είσαι στο σκοτάδι
Άκου καμπάνες που ηχούν είναι θανάτου χτύπος
σκορπίζεται στα πέρατα, είναι κοντά σου μήπως

Αν έχεις σκέψη καθαρή ούτε που θα σ΄αγγίξει
απλά για λίγο μοναχά θα βγεις από τη πλήξη...
---------------------------------------------------------------------------------

Υγρό το χώμα ήτανε και κείνη αφημένη
Μ’ ένα πικρό χαμόγελο και τη ψυχή βγαλμένη
Με βλέμμα όμως τον κοίταζε γεμάτο ειρωνία
σαν να λεγε πως κέρδισε, αιώνια ηρεμία...

Έψαχνε τρόπο για να βρει, να πλύνει τις παλάμες
Ήταν γεμάτες αίματα -και καταγής δυο λάμες…-
Στα χέρια έριξε νερό, τα σκούπισε με λύσα
Μα γίνονταν πιο κόκκινα και τα ‘νιωθε ίσα-ίσα

Τα μάτια ανοιγόκλεισε να βγει από το ψέμα
Το βάμμα όχι δεν έφευγε… μα πότιζε το δέρμα
Ούτε τα δάκρυα ξέπλεναν, προσπάθησε με γλώσσα
και τρόμος τον κυρίευσε… ψυχή μιλούσε ζώσα!
-----------------------------------------------------------------------------------
-Μη προσπαθείς, πια δεν μπορείς, ξανά να καθαρίσεις
Ψυχή που παίρνεις σαν θεός, ψυχή σου θα αφορίσεις
Μ’αυτά τα χέρια θα γυρνάς, το κρίμα να θυμάσαι
Θα τα κοιτάς ακίνητα και πια δεν θα κοιμάσαι...

Θα στάζουν, θα λερώνουνε ότι ποτέ αγγίξουν
Και θα τα βλέπεις να γερνούν, πληγές παντού θα ανοίξουν
Πάντα μονάχος κι έρημος, μόνο νερό θα πίνεις
Και κάθε χρόνο κόκκινους, μικρούς καρπούς θα δίνεις…
-----------------------------------------------------------------------------------
Κι εκεί που πριν ο θάνατος, βρήκε για να ριζώσει
Αύρα ψυχρή τον άρπαξε στο χώμα να τον χώσει
Τα χέρια γίνανε κλαριά και ρόζοι οι πληγές του
Και το κορμί, σάπιος κορμός που στάζει απ τις σχισμές του

Έτσι όπως έκοψες ψύχή, θα κόβουν τους καρπού σου
Και θα πόνας, δεν θα μιλάς μα θα δουλέυει ο νους σου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-12-2006