Tο δάκρυ που πετρώνει στο σορόκο

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Στη μνήμη του καπετάν-Λεωνίδα, του πατέρα μου. Αλλά και σ΄όλους τους ναυτικούς του κόσμου!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μας έβγαλε στα νέτα ο πιλότος
σκαντζάραμε και τούτο το λιμάνι,
του ήλιου ξεδιψάει το στεφάνι
στα κύματα που ακούγονται σαν κρότος.

Τα μάτια σου ζητώ για ν΄απαλύνω
το δάκρυ που πετρώνει στο σορόκο,
μπλοκάρισα στης άβυσσου το ντόκο,
κι η εικόνα σου απ΄ τα βράχια ένα κρίνο.

Σε βλέπω μου μιλάς, δίνεις κουράγιο,
το γέλιο σου κυλά μες στην ψυχή μου
ανάμεσα στις άκρες της ερήμου
μιας θάλασσας που στέκεται ναυάγιο.

Της γέφυρας σαν άνοιξα την πόρτα
γλυκόπικρα με κοίταξαν δυο γλάροι
μου είπανε πως ήτανε ζευγάρι,
τα μάτια μου βουρκώσαν όπως πρώτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2006