Μια νύχτα γεμάτη με λλλλ…

Δημιουργός: elixgeo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κυκλοφορούσαν με χάρη ανάμεσα σε μας,
η αύρα τους ρυτιδώνοντας ακροθιγώς τα ποτά μας,
έλιωνε γρήγορα τα παγάκια,
που ο καθένας είχε φέρει μαζί του
πήγαιναν από τραπέζι σε τραπέζι,
σκορπίζοντας χαμόγελα οικείας βούλησης,
βλέμματα γεμάτα νόημα για τον βαυκαλιζόμενο αποδέκτη,
τυχαία αγγίγματα σε μια παθιασμένη συζήτηση.

Κάποια στιγμή, ένα απ΄αυτά βαρέθηκε να είναι επίγειο,
ανέβηκε σ΄ένα τραπέζι…
κι από κει,
πήδηξε ψηλά,
προσγειώθηκε απαλά στο στόμιο του παλιού σαξόφωνου,
-που, καρφωμένο στον τοίχο τόσα χρόνια, λες και ζωντάνεψε-
έπαιξε λίγο με τις νότες, τις περιγελούσε,
τα πλήκτρα τρελαμένα σαν από αόρατο χέρι κινούνταν,
βγήκε μετά αγκαλιά με μια νότα,
πήδηξε στο πάτωμα και, με ένα χαριτωμένο γκελ,
έφτασε στ΄ Ακρόνειρο.
Κι αυτό πήγε κι έφερε την κιθάρα του.

Ένα άλλο ζήλεψε,
πήδηξε πάνω στην τούμπα, που ξάφνου έλαμψε,
χώθηκε μέσα στη θαλπωρή του σωλήνα της,
μας κοίταζε όλους με απορία,
αναλογίστηκε πόσο μακριά είναι η πόλη του,
ίσως λυπήθηκε για το μακρινό ταξίδι,
κι απόμεινε εκεί στη ζεστασιά μέχρι να φύγουμε.

Το άλλο το λ, ξετρελαμένο,
πήγαινε εδώ, πήγαινε εκεί σαν κόκκινος σπινθήρας,
δεκτικό μαζί κι απόμακρο,
χαμογελούσε αινιγματικά σε κάθε προσδοκία,
ρωτούσε κι άκουγε αυτά που δεν ήθελε ν΄ακούσει,
ξάφνου κι αυτό κάποια στιγμή βαρέθηκε,
πήδηξε πάνω στη σέλα της μηχανής του 50,
πάτησε το γκάζι δυνατά κι εξαφανίστηκε,
των ποθούντων συνομιλητών να εισπνέουν
την οσμή μιας παράξενης, απόρθητης βενζίνης.

Το τελευταίο λ,
λάμποντας μέσα στο μαύρο,
αντιγύριζε τις ματιές, θαμπώνοντας τις,
χόρευε και γελούσε σκεδαζόμενο,
κάποια στιγμή, είδε ψηλά ένα θαμπό τρομπόνι,
το μαύρο του ταιριάζει, σκέφτηκε,
πέταξε πάνω σε ένα πλήκτρο του,
μια μπάσα, φάλτσα νότα ακούστηκε,
καβάλα πάνω της, σα μάγισσα σε σκούπα
πέταξε στο Σωτήρη.
Κι αυτός τραγούδησε μπάσα και λίγο φάλτσα.
……………..
Κάποιος αναρωτιότανε:
Μα, που είναι τα μολύβια…

Και οι στίχοι εν χορώ:
Τι να τα κάνεις τα μολύβια με τόσα ωραία λ.

……………..
Δια της γυναικός πηγάζει τα χείρω,
μα, δια της Θεσσαλλονίκης πηγάζει τα κρείττω.
Τάδε έφη Έλιξ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2006