Η παλιοπαρέα

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Στον φίλο μου τον Νίκο!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα βράδυ στον Περαία
βρήκα την παλιοπαρέα
εγυρνούσ΄απ΄τη δουλειά μου
πήγαινα στον μαχαλά μου.

Με περίμενε η γυναίκα
μου ΄χε πει οχτώ και δέκα
νάμαι σπίτι με τις κότες
δίχως μου σου του και βόλτες.

Βρε καλώς τονε τον μάγκα
που τον τρώει η μαρμάγκα
να τα πιούμε σαν και πρώτα
πριν τα νέα καθεστώτα.

Τότε που ήσουνα εργένης
αλανιάρης και σελέμης
με τα μαύρα τα μαλλιά σου,
τα κορίτσια στην ουρά σου.

Πώς κατάντησες καϋμένε
και οι ρέγγες να σε κλαίνε
με καράφλα και κοιλίτσα
σαν αφράτη γουρουνίτσα.

Μάγκες θάρθει κι η σειρά σας
και θα βρείτε τον μπελά σας
όταν βάλετε στεφάνι
πάει τέρμα το σεριάνι.

Με τουμπάραν οι ασώτοι
με τα δεν και τα διότι
και την άραξα αισίως
στην παρέα παρομοίως.

Ξεκινήσαν τα ουζάκια,
είπαμε και ταξιμάκια
και γυρίσαμε στα χρόνια
τα παλιά με τα κοθώνια.

Τρεις η ώρα περασμένες
οι φτερούγες μου πεσμένες
μια και δυο παραπατώντας
για το σπίτι μου ρωτώντας.

Σαν θεριό απ΄το κατώφλι
μια γυναίκα με παντόφλι
εξεπρόβαλλε σαν Σκύλλα
και με πήρ΄η κατρακύλα.

Στο σκαλί το τελευταίο
το κορμί μου το μοιραίο
εκυλίστηκε σαν μπάλλα
και σφαδάζοντας τα μάλα.

Τώρα βλέπω τους αστέρες
από πάνω μου σαν σφαίρες
μες τη ζάλη τη θολούρα,
γλύτωσα κι απ΄τη μουρμούρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2006