Σκοτεινόμορφη

Δημιουργός: sorrowman

Αυτή Τη Βραδιά Περισσότερο, Που Το Φεγγάρι Έχει Ξαπλώσει Και Οι Σκιές Μεγάλωσαν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχες την ανάσα σου καυτή, πύρινη, παθιασμένη
να καίει την κόλαση και να φωτίζει τον παράδεισο…
Να μαγεύει τους βασιλιάδες, τους ιππότες,
τους υπηρέτες και τα σκουλήκια…
Με μάγεψες… Με τρόμαξες…
Άλλον πλανήτη κάλυπταν τα πέπλα σου,
ανθισμένες φτερούγες αρπακτικού πτηνού
τινάζονταν με ένταση στη πτήση προς το θάνατο
που ποτέ δε φοβήθηκες ν΄ αποκαλέσεις προσμονή…
Κι εμένα με ταξίδεψαν…
Πυκνό μαύρο χορτάρι, Θεοί όλων των κόσμων…
Ακούστε με…
Θέλω να φωνάξω… Θέλω να κραυγάσω…
Με όλη τη δύναμη της τρικυμίας του είναι μου…
Θέλω να φωνάξω…
Μα δεν έχω φωνή…
Την έχασα… Όταν πέθανα…

Είχες το βλέμμα της ποίησης, στίχοι μαργαριταρένιοι
με μελωδία από γυμνά κοχύλια αιώνων…
Να στολίζει παραλίες πέρα από τη θάλασσα,
κάτω από τον άνεμο, μπροστά στον ήλιο…
Σε πίστεψα… Σε ξάφνιασα…
Άλλο φως περιτριγύριζε τον ίσκιο σου
θεμέλια ήχων ήταν οι βάσεις των κελιών σου…
Πεινασμένοι οι φυλακισμένοι φόβοι της αλήθειας
κρασί και πόνος το ατέλειωτο συσσίτιο…
Κι εμένα με κεράσανε…
Αδιάβατοι κόκκινοι δρόμοι, πειρατές των πιο γενναίων θαλασσών…
Ακούστε με…
Θέλω να φωνάξω… Θέλω να κραυγάσω…
Με όλη τη δύναμη του ηφαιστείου της καρδιάς μου…
Θέλω να φωνάξω…
Μα δεν έχω φωνή…
Την έχασα… Μα δεν έφυγα…

Σου ψιθυρίζω και τραντάζεται η πλάση
σαν κεραυνοί που κομματιάζουν μαύρους ουρανούς
λόγια βαριά, ψιθυριστά σε πλησιάζουν
και κοκκινίζουν όταν λένε “Σ’ αγαπώ”…

Και οι Άγγελοι κοιτάζουν ενθουσιασμένοι…
Αφήνουν κάτω τις τρομπέτες και μαζεύουν τα φτερά τους…
Και ξεσπάνε σε λυγμούς…
Σβήνουν το φως και σε κοιτάζουν…
Σκοτεινόμορφη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2006