1η Σεπτέμβρη 1922

Δημιουργός: Nemo, Odysseus Nemo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν ανατείλει ο ήλιος
Μην φωνάξεις.
Όταν το φως της ημέρας
Σου αποκαλύψει την Καταστροφή
Μην κλάψεις.
Κι αν ο Σαγγάριος που είδες
Έγινε κόκκινος και με φεγγάρι
Μην πονέσεις.
Κι αν κυρίεψαν την Κίο
Και το Γόρδιο, δημιούργησαν πάλι, δεσμό
Μη γοήσεις.
Και σαν δεις τις στάχτες, απ’ τις φλόγες,
Να καλύπτουν απ’ τ’ Αϊβαλί ως τ’ Αϊδίνι
Και το Δεκελί και τη Σμύρνη
Μη φωνάξεις.

Μην οι νεκροί, που κάτι περιμένουν
Και χρόνια, εκεί προσμένουν,
Ξυπνήσουν και φύγουν απ’ τη γη.
Αυτή που ονομάσαμε Αιολική.

Ας τους να κοιμούνται.
Να τους βλέπουν οι εχθροί και να φοβούνται.
Και μη λυπάσαι τον Ίωνα
Που απ’ άκρη σ’ άκρη, αυτής της έρημης γης
Τρέχει να βρει τα παιδιά του,
που τώρα πια εκεί δεν ζούνε.
Και ας είναι τα μάτια του γιομάτα δάκρυα.
Και ας έχουν τα μάτια του μια περίεργη λάμψη.
Μην τον λυπάσαι
Γιατί κάτι ξέρει αυτός.

Μόνο ένα δάκρυ άφησε
-για λίγο στον ήλιο να λαμπυρίσει-
και αυτό με τη θάλασσα ένα θα γίνει.
Κάτω στον εκεί βυθό να μείνει.
Μέσα στους Χρόνους
Στοιχείο και απόδειξη θα μένει
Για, του Έλληνα, την αγάπη προς τη Γη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2006