Αγάπης Ελεγεία

Δημιουργός: Aλκης Καμπάνης

Τα πάντα για την ΑΓΑΠΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το πρόσωπο γυρίζει
Σαν καθρέπτης που σπάει
Μια στιγμή, που φαντάζει αιώνια
Περιμένει το χτύπημα
Της παλάμης,
Της Μοίρας

Δεν υπάρχει στιγμή
Που οι άνθρωποι συναντιούνται
Αγαπιούνται
Πονάνε
Κλαίνε
Πεθαίνουν

Σαν μαυροντυμένη κοπελα που πενθεί
Για τα χρόνια που φύγαν
Για τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εσένα, χωρίς εμένα, χωρίς εμάς
Πενθεί και κλαίει για τον ήλιο που χάνεται κάθε μέρα
Για τα τραγούδια που τελειώνουν
Για τα πλοία που φεύγουν
Για την μουσική που ονειρεύεται
Για το δάκρυ, που πέφτει στην λίμνη της καρδιάς
Για τα λόγια Αγάπης
Για τα κύματα που αφρίζουν στην θάλασσα
Που έρχονται και φεύγουν
Και αφήνουν πίσω τους σημάδια πάνω στην άμμο

Πενθεί και κλαίει
Και τρέμει κάθε φορά, σαν πρώτη φορά, σαν τελευταία
Και τρέχει μακριά
Και τα μικρά κύμματα, που σαν άγρια ζώα
γυρεύουν την λύτρωση από την φυλακή
Πάνω από βουνά, πάνω από όνειρα
Μέσα σε μικρά δωμάτια με άσπρους τοίχους
Μώβ τοίχους
Με δοκάρια και γωνίες μυστικές
Παράθυρα κλειστά, φωταγωγούς, μικρά μπαλκόνια
Η γάτα να τραγουδάει στο περβάζι
Και να σε κοιτάει με βλέμμα λυπημένο
Την ώρα εκείνη που βραδιάζει
Και το σκοτάδι να σε πνίγει, να σε τυλίγει

Ιστορία και λόγια ψυχής
Για σένα, για μένα, για μάς
Το ξέρω, πως σε κούρασα
Αλλά σ΄αγαπώ
Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σταματήσει
Την Αγάπη
Κι εγώ σ' αγαπώ
Σαν ηλιαχτίδα που ξυπνάει το πρωί και τρέχει να χτυπήσει το μικρό ξύλινο παραθύρι της καρδιάς σου
Σαν αεράκι που διψάει να παίξει με τα ρόδα στον κήπο σου
Σαν βροχούλα που με κάθε της σταγόνα σου δροσίζει τα χείλη σου
Το ξέρω ότι σ' αγαπώ
Το ξέρω
Σαν υπνοβάτης που μέσα στο όνειρο ψάχνει να βρεί την αλήθεια
Σαν εξερευνητής που μέσα στην δίψα του γυρεύει
κάτι μαγικό, για το οποίο του έχουν πεί πως υπάρχει
Αλλά ποτέ, μα ποτέ του δεν έχει δεί
Του έχουν πεί για το φιλί σου,
Για το βλέμμα σου,
Για το χάδι σου,
Για το νεύμα σου,
Το φώς και την σκιά σου,
Τις λέξεις που χαϊδεύουν τα χείλη σου,
Τα χέρια σου και την αγκαλιά σου,
Την θάλασσα που σαν το κορμί σου τον ταξιδεύει σε μέρη μακρινά
Ψάχνει, ζητάει, ονειρεύεται, θέλει
Θέλει να σε βρεί, να σε αγγίξει,
Μιά ψυχή, ένα χάδι, μιά αγκαλιά, μιά καρδιά
Το νερό που κυλάει στην λίμνη,
Τα βότσαλα που παίζουν στο νερό
Σαν την νύχτα, σαν τον άνεμο
Ουρανός με αστέρια φωτεινά
Που παίζουν και φτιάχουν γιρλάντες
Να στολίσουν και να φωτίσουν την ασχήμια

Δεν έχω τίποτα άλλο Αγάπη μου να σου πώ
Να σου δώσω
Γυρνάω πάλι πίσω στο μικρό μου δωμάτιο
Ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους που με πνίγουν ασφυκτικά
Και το ταβάνι, κατεβαίνει και με πνίγει
Μην μπορώντας να αναπνεύσω, να φωνάξω
Και πονάω, πονάω Αγάπη μου
Και ο κόσμος δεν αντέχει τόσο πόνο
Και πώς να μιλήσω, τι να πώ
Η γάτα σταμάτησε πιά να τραγουδάει
Δεν με κοιτάει, ούτε κάν με τα λυπημένα της μάτια
Και τώρα σε ποιόν να μιλήσω, τι να πώ
Για σενα και για μένα

Ο κόσμος σταμάτησε να λέει παραμύθια
Να ονειρεύεται και να ακούει
Σταμάτησε να πιστεύει σε πρίγκηπες και δράκους
Σε όμορφες βασιλοπούλες και γελαστούς νάνους

Και τώρα?
Δεν υπάρχει κανείς να μ'ακούσει Αγάπη μου
Και εσύ?
Φεύγεις, χάνεσαι, όλο και πιο πολύ, πιο μακριά
Και μ'αφήνεις
Και μένει πόνος
Σαν μικρό παιδί που κλαίει σε μιά γωνιά
Χωρίς να έχει προλάβει να χαρεί το μοναδικό παιχνίδι του
Και ψάχνει στο χώμα να βρεί, μαγικά πετραδάκια
Που θα γίνουν βάρκες, αεροπλάνα, στρατιωτάκια, όνειρα...
Χιλιάδες όνειρα Αγάπη μου...
Που θα ξεχυθούν και θα φτάσουν στην καρδιά σου, σαν λάβα
Και θα κάψει, θα περάσει ο άνεμος, θα πετρώσει
Και θα μείνει για πάντα, σαν θησαυρός
Εσύ κι Εγώ
Μια για πάντα μαζί, ενωμένοι Αγάπη μου
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί
Σαν την βροχή, που χωρίς αστραπές δεν υπάρχει
Σαν τα λουλούδια που χωρίς το νερό δεν ζουν
Σαν τον χειμώνα που χωρίς τον αέρα δεν κάνει
Σαν αστέρι, που χωρίς ουρανό δεν λάμπει
Σαν την θάλασσα που χωρίς το κύμα δεν χορεύει
Σαν αγρίμι, που χωρίς το χάδι δεν ηρεμεί
Ή κανείς ή κι οι δυό μαζί
Θα μιλάμε, θα κλαίμε, θα πονάμε
Θα μιλάμε για την Αγάπη μας
Το κλάμα και τον πόνο μας
Την χαρά και το δάκρυ
Σαν άνεμος, σαν θάλασσα, σε όλο τον κόσμο
Ψηλά στον ουρανό, στα σύννεφα
Στα κύμματα του Αιγαίου
Στα παιδιά που παίζουν ξεγνοιστά στην μικρή αυλή
Στα περιστέρια που χτίζουν φωλιές
Στην γή και στην πέτρα
Στο πέρασμα του χρόνου, στις στιγμές που αρκούν
Στο άσπρο και στο γαλάζιο
Στο κόκκινο
Για την Αγάπη μας
Για σένα και για μένα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2006