Η Θάλασσα

Δημιουργός: Avalon, william Smith

Φουρτουνιασμένη αίσθηση....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]"Άνοιξα το συρτάρι με τα κίτρινα γράμματα σου

Εκείνα που διάβαζα όταν εγώ ζούσα σαν κανονικός άνθρωπος

Και όχι σαν αερικό του χρόνου.."[/I]

Αγγίζουν ακόμα την αϋλη καρδιά μου, όπως τότε
Όπως πάντα , που υφαίναμε τις στιγμές μας

[I]Με την τέχνη της αράχνης
Με τη σοφία του χρόνου
Με την επιπολαιότητα του αυθόρμητου[/I]

Γυρνώ πάντα στις ίδιες εικόνες
Εκείνες τις ασπρόμαυρες τις βόριες
Τις πελώριες…

[I]Προσπαθώ πάντα να εξηγήσω
Αν οι ζωές μας ήταν υποδόριες[/I]

Ή αν τα χρόνια μας τα νιώσαμε σαν στιγμές
Που έσπασαν στο τέντωμα του πόνου

Και οι κραδασμοί τους
Πάλλονται ακόμη μέσα
στις χρωματισμένες μας αυταπάτες

Σαν ελατήριο….

[I]«Κάποτε είχα γνωρίσει μια γυναίκα
Με μια φωτιά στο στήθος, που πάντα έκαιγε"[/I]

Μου έλεγε πως ήταν απλά μια ζωγραφιά
ένα σημάδι, για να τη βρίσκω μέσα στα εκδηλωτικά μου
Όταν την ψηλαφίζω με τη δική μου λογική

[I]Όταν της ξαναγράφω , όπως σήμερα
Εθελοτυφλώντας για το ανούσιο της πράξης
Και πάντα στη δική μου κωδικοποιημένη γραφή μπραϊγ
Σαν τέλειος τυφλός , πίσω από τα καταθλιπτικά
Μαύρα γυαλιά μου
Για να κρυφτώ από το επικίνδυνο της φωτιάς της
Που με κάνει πάντα στάχτη ….[/I]

Θα χτυπήσω κι εγώ λοιπόν σήμερα ένα τατουάζ
Στο δικό μου στήθος
Να κάνω τη δική μου μελανιά από πάγο

Μήπως και μπορέσω κάποτε να σε σβήσω
Και να πιω το ακριβό σου αντίδοτο
Φτιαγμένο από τα δικά σου όρια
Αποσταγμένο από ακριβούς καρπούς μιας αγάπης
Νεφελώδης και αυτοκαταστροφικής….


[I]Έχω έρθει από μια άλλη ζωή

Εκεί που δεν υπάρχει ζωή , μόνο όνειρα

Εκεί που τα όνειρα μοιάζουν με μοναξιά[/I]

[I]«Σήμερα λείπεις Avalon
Και σε πήρα μια βόλτα από τα δικά μου ιδανικά»[/I]

Πήρα τις απαραίτητες προφυλάξεις απέναντι στη ζωή που δεν έζησα
Για να μη μολύνω κι άλλο τις μαύρες μου σκέψεις

[I]Ξεγύμνωσα όμως τις λέξεις μου και έκανα έρωτα μαζί τους
Χωρίς καμία αναστολή , χωρίς φόβο , χωρίς όρια…[/I]

Φουρτούνιασα από πόθο …

Και ξαφνικά σταμάτησα ….
Χωρίς να τελειώσω την ηδονή μου..

«[I]Ησύχασε είπα»
στη θάλασσα που στάζει από τα μάτια μου[/I

]Εδώ πάνω έχει απότομες χαράδρες και θα μου φύγεις ξανά
Θα κυλήσεις ξανά σαν τρεχούμενο νερό
Στη δική σου χαλασιά..

«[I]Λίγο ήθελα ακόμη, λίγο
Για να πιστέψω ότι , όλο αυτό είναι αληθινό»[/I]

Δεν μπορώ όμως να νικήσω τη φύση μου
Είμαι φύλο
και ο αέρας με παρασέρνει εκεί που θέλει αυτός

[U]Καληνύχτα Avalon [/U]

[U]Καλή σου ανάβαση..[/U]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2006