Οι ώρες

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Μια φορά κι έναν καιρό... ήταν θάλασσα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I](Ο πύργος… και τα μυστήρια των παιδικών μου χρόνων)[/I]

Χαράματα
Καθισμένη στα αρχαία ερείπια
ακροβατώντας στα όρια της ζωής και της αβύσσου
κάτω απ’ τη σκιά του γίγαντα πύργου
η φωνή μου ανατέλλει
Με συνεπαίρνει
ο φλοίσβος των κυμάτων
εκεί κάτω
φλοπ – φλοπ – φλοπ
να ροκανίζουν χαμογελώντας το βράχο
σγά – σιγά
Στο βάθος του ορίζοντα ο Άθως
ρόδινος στα χρώματα της αυγής.
Μα, που χάθηκαν τα κοράκια;
Ο άνεμος
χορεύει ανάμεσα στις φυλλωσιές
και ψιθυρίζει
"Νύχτα να ’ρθεις" μου λέει, "με πανσέληνο"
Χαμογελώ και
στρέφω το βλέμμα
ψηλά
Αυτός εκεί
αγέρωχος, μυστήριος και μόνος
Στέκει χρόνια τώρα έτσι
λίθινο σήμα για τον τόπο
από στεριά κι από θάλασσα
Η μνήμη τον βαραίνει από παλιά
απ’ τους Παλαιολόγους
μη και χαθεί
Κι όσοι διαβαίνουν
κοντοστέκονται
ν’ αγκαλιαστούν απ’ τη σκιά του
καλή ώρα
και αγναντέψουν μαζί του το πέλαγος
μήπως φανεί καράβι

Τ’ αγόρια
πριν τη μεγάλη τους απόδραση
αφήνουνε σημάδια
στο κουρασμένο σώμα του
με σπρέι ανεξίτηλο
152 ΚΙΛΚΙΣ
καλημέρα.

(1988)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-12-2006