Ελένη & Πόπη

Δημιουργός: « Ακρόνειρο », Εξωγήινος..

Τις βαριές κουρτίνες που κλείνουν το μέλλον,μόνο το χέρι του θανάτου θα τις τραβήξει..Τρέμοντας θα αντικρύσουμε τότε το αινιγματικό σου τοπίο,αιωνιότητα..Αφιερωμένο σε όποιον "φεύγει" νωρίς..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Η ώρα δύο κι εγώ κοιμάμαι.
Μήνυμα έχω στο κινητό.
Σήμερα είναι η γιορτή μου θυμάμαι.
Μου’χεις για δώρο κάτι μωβ.

Στις δέκα ξυπνάω.
Το μήνυμα κοιτάω.
Δεν το πιστεύω θα’χει γίνει λάθος.
Πέρσι σαν σήμερα.
Ήταν όλα ήμερα.
Τώρα λιοντάρια με κοιτάνε με πάθος.



[align=center]Κι αναρωτιέμαι ρε Πόπη.
Που πήγαν οι κόποι.
Που έκανες όλα αυτά τα χρόνια;
25η Μαρτίου.
Έξω μέρες κρύου.
Έμαθες η μάνα σου πως δεν θα ζήσει αιώνια.

Κι αναρωτιέμαι ρε Πόπη.
Που πήγαν οι τρόποι
Που από μικρή σου μάθαινε η Ελένη;
Μήπως είναι η ουσία,
Μέσα στην αυτοκτονία
και στην λεπτή κλωστή που όλους μας δένει;[/align]



Η ώρα δύο και εγώ εικοσιεπτά.
Δώρο απ’το θάνατο έχεις ένα ταξίδι.
Αχ και τα θαύματα να μην ήταν επτά
και η ψυχή της πουκάμισο να άλλαζε σαν φίδι.


Θυμάμαι μ'αγαπούσε.
Πως με κοιτούσε.
Και πάντα έλεγε τι γλυκό παιδί.
Τώρα μη μου δακρύζεις
Από απόψε αρχίζεις.
Να σκαρφαλώνεις πάλι στης ζωής το κλαδί[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2006