Οι λυγμοί παντρεύονται με την κραυγή της κουκ

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Σε λίγο συναντώ τα χριστού-γεννα...
Μα δεν βλέπω τίποτα να γεννά...
Δεν υπάρχει ωορρηξία...
Κοιτώ με απλανές βλέμμα τον ορίζοντα...
Αρνείται να μου χαρίσει ένα απόκτημα...
Συνωμότησε κι αυτός μαζί σου...

Τρέχω στην ποιο απόμακρη κουφάλα...
Σκύβω και χώνομαι μέσα της...
Σύρομαι και ψάχνω κάτι για μένα...
Το μέτωπο αυλακώνεται από κόκκινο...
Κι είναι καυτό το γαμημένο...
Μα δεν με ζεσταίνει...
Τρέμω...
Τα δάχτυλα σκάβουν ανάμεσα σε κλαριά και χώματα...
Μα κι αυτά νωπά από το δάκρυ...
Ούτε μια φωτιά δεν μπορώ να ανάψω...
Να ζεσταθώ...
Ανακατεύονται με την βροχή...
Τα κύτταρα διαπερνώνται από την παγωνιά...
Δεν σε βλέπω πουθενά...
Τα μάτια θολά...
Η καρδιά μειώνει τους παλμούς...
Η σιωπή διαπερνά την ακοή μου...


Χάνω...
Χάνω...
Χάνω...
Αισθήσεις ...
Νεκρώνουν δυνάμεις...
Θρυμματίζονται όνειρα...
Ξεφτίζουν εικόνες...
Τα χέρια δεν έχουν δύναμη...
Ούτε καν τρέμουν...
Αφοπλίζονται από μια επικίνδυνη παραλυσία...


Ανασηκώνω παγερές πέτρες...
Δεν υπάρχει τίποτα...
Όλα στερούνται ζωής...
Ανιχνεύω τον κορμό...
Τα δάχτυλά μου ματώνουν...
Τα νύχια ξεκολλούν...
Φυτεύονται στις άσχημες ρυτίδες του...
Μονάχα κόκκινο που με πνίγει...
Οι λυγμοί παντρεύονται με την κραυγή της κουκουβάγιας...
Ο αέρας τρυπά τα κύτταρά μου...
Τα ρούχα λωρίδες από κουρέλια...
Η ψυχή αποκαμωμένη εκλιπαρεί...
Να φύγουμε...
Κι εγώ σέρνοντας σε ανα-ζητώ...
Την έπνιξα με το δάκρυ...
Κι ας πονώ...

[B]Λέω να μείνω...
Να πεθάνω...
Θέλω να ξανα-γεννηθώ...
Μονάχα για να σε ξανα-αγκαλιάσω...
Ψυχή μου...[/B]

Στέλιος Κ.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2006