Η κυρά των Χριστουγέννων

Δημιουργός: kin, Γιωργος

Σχώρα με κυρά μου, μα τα λόγια είναι τόσο λίγα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χριστούγεννα, λευκά βαμένα από το χιόνι,
στ'άσπρο φόντο η ερημιά, γελάει και σκοτώνει...
Κι εσύ κυρά, σα ζωγραφιά, μαντήλι στον άνεμο χαρίζεις,
κι ύστερα, γύρω σου κοιτάς, νά'βρεις κείνα που ορίζεις...

Περνάει η μοναξιά, κι αφήνει πίσω της τον πόνο,
παιδι του έρωτα, ενα μπασταρδο, με βλέμα δολοφόνο...
Κι εσύ κυρά, σα παναγιά, τα μάτια πάνω του γυρίζεις,
κι ύστερα, στάζει η αγάπη μουσική κι εσύ το νανουρίζεις...

Έι, συ κυρά, γιά πές μου...
Πρέπει να πονάει η ομορφιά δίχως καθρέφτη ε?
Να μην έχεις που να κοιταχτείς και πούθε να σε δείς,
και μόνη εικόνα, να'ναι μιά σκιά, σε νιφάδες λευκές...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2006