απρόσιτος άγγελος

Δημιουργός: άχρωμη πινελιά, ιωάννα

ό,τι γράφεται στα λέπια του ουρανού , δε καθαρίζεται...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο κέντρο πολλαπλών και διαφόρων μεγεθών κύκλων προσπαθώ να ρίξω το βέλος μου.
Τεντώνω με όλη μου τη δύναμη και αισθάνομαι πως θα καρφώσει την καρδιά μου.
Απατηλές ψευδαισθήσεις!
Τότε θα λύτρωνα!
Κόκκινος ήλιος σε βαθύ μπλέ ουρανό με πορτοκαλί πινελιές ζωγραφίζει την αγάπη μας.
Σέρνεται όμως αργά μια σαύρα στα σοκάκια του έρωτά μας και δημιουργεί το χάσμα.
Καιρός πέρασε από τότε που διάβαζα τα μάτια σου.
Σε πεθύμησα!
Θυμάσαι την μπουκαμπίλια που κρεμόταν από το παραθύρι σου?
Εκεί άφησα την ψυχή μου...
Πόσα αλήθεια λόγια μπορούν να αποθανατίσουν το απαλό άγγιγμα των χειλιών σου?
Θα σου δείξω.
Σε κοιτώ μα δε μπορώ να σε αγγίξω.
Ανταποκρίνεσαι!
Ας προσπαθήσουμε ξανα
μα τι ουρλιαχτό είναι αυτό που δε μου επιτρέπει να πλησιάσω.
Το αίμα σου κυλά στην άχαρη άσφαλτο
η Παναγιά κάνει την εμφανισή της...
Γεμίζει φως το γκρίζο τοπίο.
Ανοίγω τα μάτια μου και το νούμερο του τηλεφώνου σου είναι ακόμα γραμμένο στο κινητό μου
Σε καλώ...
Σιωπή
κανείς δε σώζεται
Είναι ήδη αργά!
Ήσουν στο δικό μου σοκάκι , στη δική μου πορεία και ζητούσες νέα αρχή
Δε πρόλαβες κι γω το πρόβλεψα!
Κανείς δε ξεφεύγει από τη μοίρα του. . .
ΚΟΙΤΆΖΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΑΠΌ ΤΟ ΜΠΑΛΚΌΝΙ!
ΘΑ ΠΕΣΩ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΛΑΒΩ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2006