Σε αγαπώ όσο λατρεύω την Ελλάδα…

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άφησα μέσα την γιορτή και βγήκα έξω
Εκεί που είναι όλα ίδια όπως πρώτα
Είναι φορές που λέω άλλο δεν θ’ αντέξω
Και χαμηλώνω στο δωμάτιο τα φώτα
Κάνει μια ψύχρα που το αίμα μου παγώνει
Ψάχνω στις τσέπες μου να βρω κανα τσιγάρο
Αυτός ο χρόνος μοιάζει έργο που τελειώνει
Κι εγώ στην μέση του κενού κάνω σινιάλο…

Βεγγαλικά σκάνε στους δρόμους θυμωμένα
Αυτό το χρόνο τον σκοτώνουμε πριν φύγει
Βγαίνω κι εγώ κι έτσι γυρίζω στα χαμένα
Μέσα στην πόλη που σαν φλόγα με τυλίγει
Σκέφτομαι λίγο πως περάσανε τα χρόνια
Κι όσα ξεγράψαμε για πάντα θα πονάνε
Ο ερωτάς μας σαν παλιά φτηνή κολόνια
Που κι αν ξεθύμανε ακόμα τη θυμάμαι….

Γλέντια, φωνές και ευτυχίες ξεγραμμένες
Πρώτη Γενάρη κι ζωή αλλάζει ρότα
Δεν με χωράνε όσε ζω συντεταγμένες
Λέω να φύγω μα δεν βρίσκω πια την πόρτα
Μα όσο ζω θα κλέβω πάντα μια ελπίδα
Απ’ των ματιών σου την παράτολμή γυαλάδα
Αυτή η αγάπη σου μου έγινε πατρίδα
Και σ’ αγαπώ όσο λατρεύω την Ελλάδα….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-12-2006