Μικρό αταξινόμητο σύμπαν, το χάος

Δημιουργός: fevroni

:)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το χρυσάφι καίει στα ακροδάχτυλα
καθώς ψάχνω μια μια τις ίνες του μυαλού σου
Πέρασα ένα ένα τα μόριά σου με κερί μέλισσας
να σφραγίσω το άρωμα των σκέψεων που συνθέτουν
την ανυπολόγιστης αξίας ύπαρξή σου

Πάρε
κοράλλια ροζ απ΄ τους πιο απάτητους ύφαλους
και κρέμασε τις σκέψεις σου μια μια
χάρισμα στη γη των φθαρτών

Πάρε
ανάσα σύννεφου μωβ εσπερινού
και άφησε τη θλίψη στο σοκάκι του Αίολου
να τη βάλει στον ασκό του
άσε τη
να την πετάξει σ΄ άλλη γειτονιά

Πάρε
κι ένα φτεράκι πεταλούδας πολύχρωμης
ν΄ αλείφεις το ψωμί σου ροδοζάχαρη

Δώσε
τους φόβους σου όλους
δε σου ανήκουν
δεν μπορεί εσύ να φοβάσαι
δε γίνεται
δε σου πρέπει
έχεις δρόμο μπροστά

Κι όταν έρθεις
το βράδυ μην ανάψεις το φως
άσε τη νύχτα να σε ψάξει διεξοδικά
σα να της ανήκεις…
ξέρει τη δουλειά της…

άσε τη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-01-2007