Στη Μονή του Σινά

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Τώρα πάλι θα μου την πει ο picachulis για την ομοιοκαταληξία, θα μου πει και ο ng ότι καββαδίζω, anybody else? Κανονίστε να με κακομελετήσετε και να μην περάσω καλά στη Ρόδο. Φεύγω. Θα γυρίσω... όποτε τελειώσει το ρευστό!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με των Χαλδαίων τα βότανα και ρούχα απ' τη Φοινίκη,
δώρα ακουμπήσαν ακριβά στο πέτρινο σκαλί,
ανατολίτες έμποροι μπήκαν στο αρχονταρίκι,
την ώρα που το ξύπνημα ο πετεινός λαλεί.

Καμήλες κάτω στα ριζά του λόφου και πουλάρια,
τα δέσανε κι ανέβηκαν εδώ γονατιστοί,
τους σισανέδες άφησαν όξω και τα χατζάρια...
πώς θα μπορούσε να 'χαμε την πόρτα μας κλειστή;

Κι αυτοί που τρεις καθημερνώς φορές κοιτούν τη Μέκκα,
δεν είμαι σίγουρος γιατί, αλλά μας αγαπούν,
στην άγια κόρη του Σινά, κι ας ήτανε γυναίκα,
μονάχα λόγια φυλαχτά βρίσκουνε να της πουν.



Εγώ ένας Φράγκος πειρατής, ήρθα για να μονάσω,
κυνηγημένος από εχθρούς μαζί κι από δικούς,
έμαθα ελληνική γραφή κι έκατσα να διαβάσω,
πάπυρους και περγαμηνές παλιούς και μυστικούς.

Πάνω απ' την πέτρα του Σινά, άγια μου Αικατερίνη,
πέρα κοιτώ τη θάλασσα ξυπνώντας το πρωί,
η κάθε μια όπως μπορεί με κρύβει και με κρίνει,
όλοι μας κάποιον οδηγό ζητάμε στη ζωή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-09-2004