Ουρανος.... Βελουδο Και Μεταξι

Δημιουργός: ΣΟΦΙΑ(21)

οταν λειπει εστω και το ελαχιστο!!!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ετρεξα να προλαβω....
νομιζα πως θα εχανα....
το χασιμο σου....
ηταν ενα οριακο σημειο....
το ειχα σημαδεψει
οταν αρχιζε το τελος
της αρχης μας....
ηξερα πως εκει θα σε ζητησω...
αφου δεν εκανες ουτε ενα βημα....
εμεινες στη θεση που σε εβαλα....
σα να μην υπηρξε υποσταση
σε εκεινη τη γωνια...
σα μια σκια....
να δειχνει το αορατο....
να μαρτυρα το υπαρκτο....
και το αγγιγμα που θελησα
να μου χαρισω....
εμοιαζε με την αναγκη μου
να πιασω τον ουρανο...
και τοτε θεος θα ημουνα....
μες το δικο σου ουρανο....
ολα τα συννεφα θα ηταν
οι στιγμες μας....
θα οριζαν το αγνωστο ονειρο μας....
θα σκεπαζαν τα κρυα σ'αγαπω μου....
τα αστρα πια....
δε θα ειχαν το θρασος να απορουν....
τα κυματα....
δε θα κουραζονταν να σε φερουν διπλα μου....
οι σκεψεις δε θα αγανακτουσαν
στο παρελθον τους....
θα αφηνονταν στο παρον τους....
μα δεν μπορεσες
να περπατησεις σε αυτο τον ουρανο....
ηταν βελουδο και μεταξι....
ειχε λιγο απο ερωτα και δακρυ,
ανασες,ονειρο και αγαπη....
μα....
σε συχγωρω....ζωη μου....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-01-2007